Moja recenzja tym razem dotyczy książki traktującej o historii starożytnego Egiptu. Na kartach omawianej książki, której spora część poświęcona jest zmianom w sztuce egipskiej, jakie przychodziły wraz z kolejno zmieniającymi się, często obcymi władcami. Najciekawsze dla mnie wydaje się panowanie dynastii kuszyckiej, zwanej też czasem niepoprawnie etiopską. Czarni zdobywcy Egiptu, który stopniowo wydzierali go Libijczykom, okazali się być pod względem kulturowym prawdziwymi Egipcjanami, przynoszącymi umęczonemu krajowi kulturowe, religijne i cywilizacyjne odrodzenie. Takie oto kulturotwórcze ziarno zasiał swoimi podbojami aż do IV katarakty Totmes III, zwany ''Napoleonem Egiptu''. Ożywczy podbój Egiptu, jakiego dokonali Kuszyci, umożliwił niewiele później dojście do władzy i odbudowę Egiptu przez przedstawicieli rodzimej dynastii, rodem z Sais, jaką zapoczątkował Psametyk I. Kuszyccy faraonowie wprowadzili do zastygłej w formie sztuki egipskiej elementy naturalizmu, które wyrażały się chociażby w akcentowaniu afrykańskich rysów twarzy i okazałego umięśnienia ciała, jakie ci wojowniczy odnowiciele na pewno posiadali.
Jedyne czego zabrakło mi w tej ciekawej i dobrze napisanej książce to dalszej kontynuacji tej opowieści, obejmującej także okres hellenistyczny, w którym w sztuce egipskiej również wiele się działo.
Książka napisana z pasją i przystępnym językiem. "Smakowity kąsek" dla miłośników starożytnego Egiptu. Polecam!
Miłej lektury! 🙂

Moja ocena: 9/10.

Moja recenzja tym razem dotyczy książki traktującej o historii starożytnego Egiptu. Na kartach omawianej książki, której spora część poświęcona jest zmianom w sztuce egipskiej, jakie przychodziły wraz z kolejno zmieniającymi się, często obcymi władcami. Najciekawsze dla mnie wydaje się panowanie dynastii kuszyckiej, zwanej też czasem niepoprawnie etiopską. Czarni...