Szczerze mówiąc nawet nie wiem jak zacząć moją recenzje tej książki, ciągle jeszcze nie mogę otrząsnąć się po tym co przeczytałam...

Czy ja byłabym tak odważna jak studenci którzy postanowili rozpocząć strajk głodowy? Tego nie wiem, wiem że to co zrobili wymagało ogromnego poświęcenia i wielu wyrzeczeń.

Książka jest właściwie podzielona na dwie części które przeplatają się ze sobą, jedna to wydarzenia do masakry na placu Tain`anmen 4 czerwca 1989 roku, druga to opis wydarzeń po masakrze kiedy nasz główny bohater - Dai Wei jest już w śpiączce.

Widzimy walkę o władze, to jak demonstracja zmieniała ludzi, początkowo gdy zakładali "komitet organizacyjny" nikt nie chciał być przywódcą, później już dosłownie bili się o dowodzenie.
Dai Wei nigdy nie ciągnął się do władzy, to on dbał o bezpieczeństwo, martwił się o brata, swoją dziewczynę Tian Yi i wszystkich studentów przebywających na placu Tian`anmen.

Kiedy czytałam opisy Dai Weia podczas śpiączki uświadamiałam sobie z jak wielu rzeczy nie zdajemy sobie sprawy podczas naszego życia, choćby z faktu, że możemy chodzić, czytać, cieszyć się z bliskości drugiej osoby... czy musimy to utracić żeby sobie o tym przypomnieć? Zazwyczaj tylko myślimy w przód rzadko cofamy się myślami wstecz lub zatrzymujemy się w miejscu i cieszymy z tego co mamy w danej chwili. Ta książka pokazuje jak czasem zapach śniegu przyniesiony na szaliku może dać człowiekowi radość.

Dai Wei będąc w śpiączce i słuchając wysiłków swojej matki czasem chciałby już nie żyć, coś jednak trzyma go przy życiu.
"Matka porusza się i głęboko wzdycha. Staje w progu mego pokoju niczym obca, potem się wycofuje.
Byłem sam przez tydzień, ale jeszcze nie umarłem. Czuje się winny, że rozczarowałem matkę"*[s628]

W swoich wspomnieniach często wraca do swojej ulubionej książki - "Księgi gór i mórz", jest to książka opisująca regiony Chin oraz różne mityczne stworzenia.
Książka ta jest źródłem mitologi Chińskiej ze względu na bogactwo opowieści które się w niej znajdują.

Czytając "Pekińską Kome" przypomniałam sobie, że i Polska przechodziła przez tak trudny okres:

"Zasugerował, żebyśmy nazwali się Komitetem Przygotowawczym Związku Solidarności Studenckiej na Uniwersytecie Pekińskim, aby w ten sposób podkreślić duchową więź z Polskim ruchem demokratycznym"*[s200]

Podsumowując jest to jedna z książek która wywarła na mnie ogromne wrażenie, jest ona o nadziei, nadziei na lepsze jutro.
Pokazuje ona Chiny od strony jakiej wielu nie znało, historia w niej opisana jest na faktach autentycznych, choć wierzyć się nie chce, że można było tak brutalnie zaatakować bezbronnych studentów walczących o lepsze Chiny...

Szczerze mówiąc nawet nie wiem jak zacząć moją recenzje tej książki, ciągle jeszcze nie mogę otrząsnąć się po tym co przeczytałam...

Czy ja byłabym tak odważna jak studenci którzy postanowili rozpocząć strajk głodowy? Tego nie wiem, wiem że to co zrobili wymagało ogromnego poświęcenia i wielu wyrzeczeń.

Książka jest właściwie podzielona na dwie części które przeplatają...