Jako bibliotekarz zupełnie nie potrafię pojąć skąd takie historie się biorą? Czas akcji to niby 2008 rok. Piszę "niby" bo realia momentami rodem z PRLu.
To prawda, że każda z bibliotekarek opisuje życie w bibliotece ze swojego punku widzenia i to jest w porządku. Ale ludzie kochani! Na litość boską! Takie rzeczy w bibliotekach po prostu się nie dzieją.
Impreza urodzinowa, która okazuje się świętem bibliotecznym i filia jest zamykana? Impreza gdzie w biały dzień, w miejscu pracy leje się wódeczka, winko i ajerkoniak? Takich historyjek w książce jest więcej, ale czy naprawdę ktoś w to wierzy? Przecież to ani zabawne, ani miłe do czytania.
Również pracuję w niemałej bibliotece miejskiej i każda z zapytanych przeze mnie koleżanek zapoznała się z tą książką i u żadnej z nich nie wzbudziła pozytywnych emocji. Może moja filia jest wyjątkiem, gdzie wszyscy żyją ze sobą w zgodzie i nie ma jakiegoś dziwnego knucia po kątach. A może po prostu autorka książki coś sobie pomyliła i wyssała z palca takie brednie.
Gorąco NIE polecam! Kompletnie szkoda czasu na takie odmóżdżające bzdury...
A o grafomańskim stylu autorki już nawet nie wspomnę.

Jako bibliotekarz zupełnie nie potrafię pojąć skąd takie historie się biorą? Czas akcji to niby 2008 rok. Piszę "niby" bo realia momentami rodem z PRLu.
To prawda, że każda z bibliotekarek opisuje życie w bibliotece ze swojego punku widzenia i to jest w porządku. Ale ludzie kochani! Na litość boską! Takie rzeczy w bibliotekach po prostu się nie dzieją.
Impreza urodzinowa,...