Największym plusem tych książek jest to,że są takie krótkie 😉 Wiedziałam,że ten cały Niels nie jest do końca normalny..... Chociaż byłam pewna,że coś go łączy z Gudrun 🤔

Największym plusem tych książek jest to,że są takie krótkie 😉 Wiedziałam,że ten cały Niels nie jest do końca normalny..... Chociaż byłam pewna,że coś go łączy z Gudrun 🤔

Książkę wypożyczyła moja babcia, powiedziała mi, że muszę ją przeczytać. Słuchajcie, ja nie lubię tego typu romansideł , a widząc okładkę myślałam, że jest to jakiś głupi harlequin których nikt nie czyta. Ale z każdą stroną wciagałam się w książkę coraz bardziej i bardziej. Nie bede pisać zbędnie o fabule jest to Poprostu świetna obyczajówka. Według mnie każda młoda dziewczyna powinna to przeczytać, żeby wiedzieć z jakimi wyborami musiały sie zmierzyć kobiety, jak miały ciężko , gdy były zmuszane do czegoś czego nie chciały robic . Pokochałam Inge , czasem wkurzały mnie jej zachowania i uważałam , że są głupie, ale nie wiem jak to jest być zmuszonym do miłości i jakie uczucia temu towarzyszą. Stała sie bardzo bliska memu sercu i przez kolejne tomy kibicowałam jej . Tomów jest 13 ale czyta się je błyskawicznie. Płakałam razem z nią,śmiałam się a po przeczytaniu podziękowałam Babci za tak świetne książki. Polecam z całego serducha.

Książkę wypożyczyła moja babcia, powiedziała mi, że muszę ją przeczytać. Słuchajcie, ja nie lubię tego typu romansideł , a widząc okładkę myślałam, że jest to jakiś głupi harlequin których nikt nie czyta. Ale z każdą stroną wciagałam się w książkę coraz bardziej i bardziej. Nie bede pisać zbędnie o fabule jest to Poprostu świetna obyczajówka. Według mnie każda młoda...

http://ksiazko-choliczka.blogspot.com/2018/07/saga-cienie-przeszosci.html
„Korzenie” to druga część sagi „Cienie Przeszłości”. Inga stara odnaleźć się w nowym miejscu, w czym zdecydowanie nie pomaga jej Gudrun. Gudrun nie chce oddać Indze kluczy, które są symbolem 'władzy gospodyni', a Niels nic z tym nie robi. Niels nie chce się sprzeciwiać Gudrun co jest niezrozumiałe dla Ingi. Służący polubili Ingę za jej życzliwość i pracowitość. Podczas wyjazdu męża i jego córek Inga spotyka się z Martinem, o którym nie może zapomnieć, pomimo że oboje wiedzą, że to niewłaściwe. Matka Martina przypadkiem widzi jak Inga z Martinem są na bliskim spotkaniu, ale nie mówi o tym. Stosunki między Ingą a ojcem wcale się nie polepszają, a wręcz dochodzi do ich kłótni po nocy, której Niels zażądał od Ingi spełnienia małżeńskiego obowiązku. Sigrid stara się dowiedzieć czegoś więcej o swoich przodkach, a przede wszystkim o własnej matce.

http://ksiazko-choliczka.blogspot.com/2018/07/saga-cienie-przeszosci.html
„Korzenie” to druga część sagi „Cienie Przeszłości”. Inga stara odnaleźć się w nowym miejscu, w czym zdecydowanie nie pomaga jej Gudrun. Gudrun nie chce oddać Indze kluczy, które są symbolem 'władzy gospodyni', a Niels nic z tym nie robi. Niels nie chce się sprzeciwiać Gudrun co jest niezrozumiałe dla...

Historia trochę się rozkręca, Czyta się nawet przyjemnie.

Historia trochę się rozkręca, Czyta się nawet przyjemnie.

"Korzenie" to drugi tom sagi zatytułowanej "Cienie z przeszłości".
Poznajemy w nim dalsze losy Ingi, jej ojca, Martina, dwóch pasierbic oraz sąsiadów. Wiele wątków powoli uchyla się przed czytelnikiem, podawane informacje dawkowane są subtelnie, a budowane napięcie i atmosfera grozy, są podawane w dużo przystępniejszej formie... już nie tak nieudolnie, jak miało to miejsce w pierwszym tomie.
Z tej części sagi dowiadujemy się jak bardzo ludzki duch może być upodlony, jak kobieta młodziutka i niewinna jak lilia, może zostać zapluta, zniszczona i pozbawiona elementarnego poczucia godności... najgorsze, że katem za jej życia okazał się jej własny ojciec!
Inga, krocząc przez swe dorosłe życie, napotyka przeszkody - przejeżdża przez jej duszę pociąg zezwierzęcenia swego lubieżnego męża, dopada ją galop nienawiści pasierbicy i otula (aczkolwiek jednocześnie depcze) ciepłe uczucie ze strony Martina.
Młodzieńcza krew buzuje, zazdrość osiąga wyżyny, a strach, przerażenie i ogromne poczucie niesprawiedliwości przewijają się przez karty drugiego tomu sagi.
Fabułę drugiego tomu chłonęłam jak gąbka, nie mogąc się doczekać, cóż wydarzy się za chwilę.
Cała plejada charakterów oczarowuje, daje do myślenia, sprawia, że chce się podążać za nimi, odkrywać ich tajemnice, a przy tym nie oceniać, gdyż narracja jest w ten sposób prowadzona, iż za każdym rogiem czai się niespodzianka, jakaś nowa informacja, która burzy wizerunek danej postaci, stawia ją w zupełnie innym świetle.
Niewątpliwą zaletą tego tomu, że przeświadczenie, że żaden z jego bohaterów nie jest posągowy, a dobroć, zupełnie jak w realnym życiu, miesza się ze złem (czasem tak okrutnym, że trudno o nim nawet myśleć),nadzieja ustępuje miejsca rozpaczy, po czym znów wraca do łask, miłość musi iść na kompromis z nienawiścią, a prawda staje się pojęciem względnym na kartach sagi, i czymś jak dotąd nieodkrytym.
Książka trafiła idealnie w mój gust, gdyż moje serce zawsze cieszą opisy wiejskiej przyrody i prostego, zwykłego życia. Kto umiłował sobie wieś z całym jej bagażem, koniecznie musi sięgnąć po lekturę książki, albowiem nie odejście rozczarowany, po odłożeniu książki na półkę.
Język jest poprawny i niewyszukany, a spłowiały papier dodaje książce niewątpliwego uroku, podobnie jak intrygująca okładka, która zwraca na siebie uwagę i nie pozwala oderwać wzroku.
Moja ocena:
8/10

"Korzenie" to drugi tom sagi zatytułowanej "Cienie z przeszłości".
Poznajemy w nim dalsze losy Ingi, jej ojca, Martina, dwóch pasierbic oraz sąsiadów. Wiele wątków powoli uchyla się przed czytelnikiem, podawane informacje dawkowane są subtelnie, a budowane napięcie i atmosfera grozy, są podawane w dużo przystępniejszej formie... już nie tak nieudolnie, jak miało to miejsce...

bardzo ciekawa

bardzo ciekawa