Kilka dni zajęło mi przeczytanie tej książki, ale nie dlatego, że była nudna. Ciekawa historia o odkrywaniu prawdy o samym sobie. Kim się jest, a raczej do kogo się należy. Chciałam dawkować sobie w małych ilościach, by móc przemyśleć pewne rzeczy na spokojnie. Co mi dawały te kilka dni. Gdybym jednym tchnieniem ją porwałam, później przez kilka minut była bym wielkim szoku, że to już koniec. Chciałam bym więcej...
W trakcie moich rozmyślań i przemyśleń, pewnej nocy napisałam owy wiersz :
W pogoni za świetlikami
odkrywamy prawdę,
która czasami bywa bolesna
jednak chcemy poznać jej smak.
Nie chcemy być faszerowani słodkimi kłamstwami
gdyż z tylko z pozoru jesteśmy szczęśliwi
a serce mówi zupełnie co innego.
Ksiązka skłania do refleksji...nad różnymi aspektami życia. Staje się inspiracją do prób tworzenia czegoś pięknego... Doszłam do wniosku, że powinna przebaczyć swojemu ojcu, tak jak to zrobił Tucker. Chociaż to nie jest łatwe,lecz będzie jakoś innaczej. Nie będzie zerać mnie uczucie nienawiści. Nic z tego dobrego nie wychodzi a również nie cofnie co było kiedyś. Trzeba iść do przodu.

Charles zmusił mnie do uronienia kilku łez, a później do śmiechu. Słowa jak słowa, ale mają coś w sobie. Potrafi przyciągnąć uwagę czytelnika. Wdzięczna jestem tłumaczowi wykonał dobrą robotę. Polecam gorąco tą książkę i nie tylko tą, a także reszte twórczości Charlesa.

Kilka dni zajęło mi przeczytanie tej książki, ale nie dlatego, że była nudna. Ciekawa historia o odkrywaniu prawdy o samym sobie. Kim się jest, a raczej do kogo się należy. Chciałam dawkować sobie w małych ilościach, by móc przemyśleć pewne rzeczy na spokojnie. Co mi dawały te kilka dni. Gdybym jednym tchnieniem ją porwałam, później przez kilka minut była bym wielkim szoku,...