Ponad rok temu sięgnęłam znów po cykl "Królów Przeklętych", który ostatnio czytałam 11 lat temu. Wciąż mnie zachwyca. :P Klasyka w najlepszym wydaniu!
Dawno temu odkrycie sagi Druona było dla mnie niczym objawienie, wpadłam po uszy, nawet dostawałam ochrzan od nauczycieli za czytanie pod ławką podczas lekcji. ;)

Autor pisze typowo francuskim "soczystym" i błyskotliwym stylem, nawet jeśli całość wydarzeń tkwi w otoczce ściśle historycznej, nie sposób się nudzić. Kto czytał Dumasa, ten wie. ;) Druona od Dumasa różni bardziej wierne przywiązanie do materii historycznej, nie wprowadza zbyt dużo postaci fikcyjnych, całość historii rozgrywa się między postaciami realnie istniejącymi w przeszłości. Druon, mimo iż siłą rzeczy dopowiada i tworzy fikcyjną opowieść o tamtych czasach, opatruje swój tekst przypisami.

Rzecz dzieje się w 1314 r. we Francji na dworze Filipa IV Pięknego. Mamy mnóstwo intryg oraz dobrze i wiarygodnie ukazane pod względem psychologicznym postaci historyczne, całość doprawiona swoistym "duchem romantyzmu" (huh, brzmi jak Max Weber i jego "duch kapitalizmu"...).

Zastanawiam się, co było pierwsze - moja miłość do Francji średniowiecznej czy lektura cyklu Druona. Ta ostatnia niewątpliwie pogłębiła moją fascynację tą tematyką. Swego czasu pragnęłam poświęcić się zawodowo postaci Filipa IV, ale później zmieniłam zdanie i zajęłam się jego wielkim poprzednikiem o tym imieniu, panującym stulecie wcześniej. ;)

Kończąc: z całego serca polecam całość cyklu "Królów Przeklętych". Oczywiście są w nim lepsze i słabsze części. Tak do IV tomu, "Prawo mężczyzn" cykl trzyma poziom, trzy ostatnie są gorsze (może dlatego, ze nie ma już moich ulubionych postaci :P). Moimi ulubionymi tomami są: I, "Król z żelaza" i IV, "Prawo mężczyzn", nietrudno się domyślić dlaczego.

Ponad rok temu sięgnęłam znów po cykl "Królów Przeklętych", który ostatnio czytałam 11 lat temu. Wciąż mnie zachwyca. :P Klasyka w najlepszym wydaniu!
Dawno temu odkrycie sagi Druona było dla mnie niczym objawienie, wpadłam po uszy, nawet dostawałam ochrzan od nauczycieli za czytanie pod ławką podczas lekcji. ;)

Autor pisze typowo francuskim "soczystym" i błyskotliwym...