Jak ktoś śledzi moje recenzje może zauważyć, że ostatnio wziąłem się za powieści nagrodzone Pulitzerem. Ekranizację "Godzin" widziałem wiele lat temu, zdążyłem pozapominać fabułę, ale film zrobił na mnie duże wrażenie od strony scenariusza i gry aktorskiej. Powieść okazała się niezwykle ciekawa, przeczytałem w jeden dzień i nie mogłem się oderwać. Znakomity hołd pisarza dla Virginii Woolf (której twórczość bardzo lubię) i ciekawy zabieg żeby umieścić jej postać jako jeden z trzech wątków. Trzy różne płaszczyzny czasowe, trzy kobiety i próba stworzenia strumienia świadomości każdej z nich. Autor znakomicie wczuwa się w psychikę kobiet, podejmuje tu tematy związane z zagubieniem, apatią, chorobą psychiczną, seksualnością, zboczeniem. To nie jest powieść dla każdego, wiele osób się w tym nie odnajdzie, ja jak napisałem na wstępie nie mogłem się oderwać. Zdecydowanie rewelacyjna literatura.

Jak ktoś śledzi moje recenzje może zauważyć, że ostatnio wziąłem się za powieści nagrodzone Pulitzerem. Ekranizację "Godzin" widziałem wiele lat temu, zdążyłem pozapominać fabułę, ale film zrobił na mnie duże wrażenie od strony scenariusza i gry aktorskiej. Powieść okazała się niezwykle ciekawa, przeczytałem w jeden dzień i nie mogłem się oderwać. Znakomity hołd pisarza dla...

Sięgnąłem po tę książkę po obejrzeniu filmu, który zrobił na mnie wielkie wrażenie. Książka zrobiła dużo mniejsze.

Obserwujemy tu jeden dzień z życia trzech kobiet, mających problemy egzystencjalne. Czyta się niełatwo, potrzebne jest duże skupienie. Autor posługuje się momentami metodą strumienia świadomości znaną m. in. z twórczości Virginii Woolf. Na szczęście nie tylko. Jest trochę dialogów i szerszej fabuły.

Najbardziej podobał mi się temat choroby psychicznej Richarda i Virginii. Ich spojrzenie na śmierć. Sposób w jaki postrzegają swój świat i osoby, które się nimi opiekują. Otoczenie uważa ich za osoby wolne, a tak naprawdę są niewolnikami konwenansów i ocen innych ludzi.

Całościowo książka dobra ale nie rewelacyjna. Warto przeczytać.

Sięgnąłem po tę książkę po obejrzeniu filmu, który zrobił na mnie wielkie wrażenie. Książka zrobiła dużo mniejsze.

Obserwujemy tu jeden dzień z życia trzech kobiet, mających problemy egzystencjalne. Czyta się niełatwo, potrzebne jest duże skupienie. Autor posługuje się momentami metodą strumienia świadomości znaną m. in. z twórczości Virginii Woolf. Na szczęście nie...

Piękna i smutna. Momentami w Laurze Brown widziałam część siebie, chociaż dzieli nas miejsce, dekada i status rodzinny. „Od razu wiedziała, że ma przed sobą trudny dzień. Nie ulegało wątpliwości, że będzie się zmagała z brakiem wiary we własne siły, zamknięta w czterech ścianach swego domu” - to tylko jeden z wielu cytatów, które zaznaczyłam we fragmentach o Pani Brown, który odzwierciedla to, co we mnie siedzi.

Piękna i smutna. Momentami w Laurze Brown widziałam część siebie, chociaż dzieli nas miejsce, dekada i status rodzinny. „Od razu wiedziała, że ma przed sobą trudny dzień. Nie ulegało wątpliwości, że będzie się zmagała z brakiem wiary we własne siły, zamknięta w czterech ścianach swego domu” - to tylko jeden z wielu cytatów, które zaznaczyłam we fragmentach o Pani Brown,...

Bardzo ciekawie napisana książka, wciągająca literatura. :)

Bardzo ciekawie napisana książka, wciągająca literatura. :)

Ja już tak mam, że nie obejrzę filmu zanim nie przeczytam książki. 18 lat później... Jestem gotowa. Nie lubię okładek filmowych, bo sama wolę wyobrazić sobie wygląd postaci. A tu Clarissa była Meryl Streep a Virginia, Nicole Kidman z doczepionym nosem.
Dla mnie jest to powieść o różnych stronach depresji i egoizmie.

Ja już tak mam, że nie obejrzę filmu zanim nie przeczytam książki. 18 lat później... Jestem gotowa. Nie lubię okładek filmowych, bo sama wolę wyobrazić sobie wygląd postaci. A tu Clarissa była Meryl Streep a Virginia, Nicole Kidman z doczepionym nosem.
Dla mnie jest to powieść o różnych stronach depresji i egoizmie.

Najpierw obejrzałam pierwszych 10 minut filmu. Potem stwierdziłam, że jest zbyt dobry, by oglądać go bez znajomości kontekstu, czyli "Pani Dalloway". Przeczytałam ją więc, a potem w moje łapki wpadły "Godziny" - bestsellerowa powieść nagrodzona Pulitzerem i PEN/Faulkner Award. I jakkolwiek dobra nie okaże się jej ekranizacja, to nie pożałuję, że odwlokłam jej oglądanie, by przeczytać książkę.

Ciąg dalszy na:
http://miedzysklejonymikartkami.blogspot.com/2018/07/354-godziny.html

Najpierw obejrzałam pierwszych 10 minut filmu. Potem stwierdziłam, że jest zbyt dobry, by oglądać go bez znajomości kontekstu, czyli "Pani Dalloway". Przeczytałam ją więc, a potem w moje łapki wpadły "Godziny" - bestsellerowa powieść nagrodzona Pulitzerem i PEN/Faulkner Award. I jakkolwiek dobra nie okaże się jej ekranizacja, to nie pożałuję, że odwlokłam jej oglądanie, by...

Brakowało mi takiej książki - pełnej melancholii, smutku, niewypowiedzianych słów i delikatności. Czytałam ją mając w pamięci "Panią Dalloway" (którą czytałam jako dzieciak, do której muszę wrócić),dzięki czemu odebrałam ją ze zdwojoną siłą i straciłam poczucie czasu. Cieszę się, że Cunningham postawił na prostotę, poetykę dnia codziennego i emocje znane każdemu człowiekowi, bo to dodało "Godzinom" autentyczności i sprawiło, że będę je miała w pamięci przez długi czas.

Brakowało mi takiej książki - pełnej melancholii, smutku, niewypowiedzianych słów i delikatności. Czytałam ją mając w pamięci "Panią Dalloway" (którą czytałam jako dzieciak, do której muszę wrócić),dzięki czemu odebrałam ją ze zdwojoną siłą i straciłam poczucie czasu. Cieszę się, że Cunningham postawił na prostotę, poetykę dnia codziennego i emocje znane każdemu...

niesamowity portret psychologiczny i przedstawienie definicji wrażliwości.

niesamowity portret psychologiczny i przedstawienie definicji wrażliwości.

Czytałam na wakacjach i to chyba nie było dobre połączenie. Książka nie jest łatwa, raczej przytłaczająca i myślę, że gdybym czytała ją w pochmurny listopadowy dzień odebrałabym ja inaczej. Jak dla mnie zbyt mocno niedopowiedziana i dotykająca wielu psychologicznych elementów a to raczej nie dla mnie.

Czytałam na wakacjach i to chyba nie było dobre połączenie. Książka nie jest łatwa, raczej przytłaczająca i myślę, że gdybym czytała ją w pochmurny listopadowy dzień odebrałabym ja inaczej. Jak dla mnie zbyt mocno niedopowiedziana i dotykająca wielu psychologicznych elementów a to raczej nie dla mnie.

Niezwykle poruszająca. Ukazująca mistrzostwo opisów życia wewnętrznetgo. Skłaniająca do releksji nad życiem i śmiercią. Będąca dowodem na to, że książka nie musi tętnić akcją aby była świetna. Piękna.

Niezwykle poruszająca. Ukazująca mistrzostwo opisów życia wewnętrznetgo. Skłaniająca do releksji nad życiem i śmiercią. Będąca dowodem na to, że książka nie musi tętnić akcją aby była świetna. Piękna.