Moze troche na wyrost dalem tej ksiazce 10 gwiazdek , bo nie jest to raczej wybitna literatura, ale mam do niej wielki sentyment. Jest to pierwsza ksiazka M. Hlasko, ktora przeczytalem bedac jescze w liceum i dzis moge z czystym sumieniem powiedziec, ze jest to jedna z moich ulubionych ksiazek w ogole. To opinia z perspektywy emigranta, ktoremu ojczyzna, posepna, zimna i wiecznie ochlapana deszczem wydaje sie najbardziej romantycznym i fascynujacym miejscem na ziemi. Niewielu pisarzy potrafi oddac to tak wspaniale, jak czynil to Hlaskover.
Piszac ta powiesc Halsko nie byl jeszcze wielkim pisarzem ale widac juz bylo, ze ma ogromne poklady talentu.
Co wiecej, w przeciwienstwie do wielu mlodych pisarzy Hlasko nie daje sie poniesc i mocno trzyma sie glownego watku powieci. Jak to kiedys powiedzial jakis recenzent, nazwiska niestety nie pamietam, Hlasko nawet na moment nie opuszcza miejsca akcji.
Sposobu prowadzenia narracji, moglo by pozazdroscic Hlasce wielu dojzalych pisarzy. Czytelnik w czasie czytania czuje smar na rekach i chlod wiatru, slyszy wycie wilkow i chcac niechcac zaczyna udzielac mu sie wisielczy nastroj kierowcow z bazy. Polecam.

Moze troche na wyrost dalem tej ksiazce 10 gwiazdek , bo nie jest to raczej wybitna literatura, ale mam do niej wielki sentyment. Jest to pierwsza ksiazka M. Hlasko, ktora przeczytalem bedac jescze w liceum i dzis moge z czystym sumieniem powiedziec, ze jest to jedna z moich ulubionych ksiazek w ogole. To opinia z perspektywy emigranta, ktoremu ojczyzna, posepna, zimna i...