Jak dla mnie ta ksiażka to tania telenowela na papierze. Bohaterowie zmagaja się z problemami, których nabawili sie na własne życzenie. Sam pomysł by pisać z perspektywy każdego z przyjaciół jest świetny, jednak sama fabuła mnie nie przekonała.

Jak dla mnie ta ksiażka to tania telenowela na papierze. Bohaterowie zmagaja się z problemami, których nabawili sie na własne życzenie. Sam pomysł by pisać z perspektywy każdego z przyjaciół jest świetny, jednak sama fabuła mnie nie przekonała.

Książka nie jest ani ciepła, ani pełna humoru, jak zapewnia opis na tylnej okładce. Jakaś pani Freya North twierdzi nawet, że powieść jest szaleńczo zabawna, a „Publishing News” przypisuje jej błyskotliwe dialogi. Chyba przeczytałam inną książkę... Zresztą po zapoznaniu się z wcześniejszymi opiniami mam podobne odczucie. Zarówno tytuł jak i okładka są mylące. Początek jest dość lajtowy, ale im dalej w las, tym więcej smutku i dramatu.

Książka opowiada historię kilku przyjaciół / znajomych / par małżeńskich i niemałżeńskich, w wieku od dwudziestu paru do trzydziestu paru lat, którzy są po prostu niedojrzali i miotają się życiowo, przede wszystkim w sprawach uczuciowych. Ta książka jest trochę jak telenowela, gdzie bohaterowie kochają się i nienawidzą, rozstają i wracają do siebie, ktoś się rodzi, ktoś umiera, szczęście przeplata się z nieszczęściem itede, itepe... Serdecznie nie cierpię telenowel i takich książek też. Że niby to ma być takie życiowe, ale mi się zawsze wydaje, że jest sztucznie „dokomplikowane”. Czytanie tego było męczące. Bohaterowie, poza jednym ewentualnie wyjątkiem, nie dają się lubić. Do tego poszczególne postacie początkowo myliły mi się, potem jakoś zaczęłam łapać kto jest kto.

Książka przepełniona jest sformułowaniami w rodzaju: „nagle zrozumiałam, jak bardzo mi na nim zależy” albo: „w tym momencie kochałem ją bardziej niż kiedykolwiek” bądź też: „jeśli miałabym życzyć komuś prawdziwego szczęścia, to nikt nie zasługuje na nie bardziej niż ty” - na które zawsze miałam "alergię".

Autor miał taki pomysł, aby przedstawiać wydarzenia od imprezy do imprezy, co daje efekt uboczny w postaci poczucia, że mamy do czynienia z alkoholikami, poza tym jest to dosyć nudne. O tym, co się wydarzyło pomiędzy, dowiadujemy się na zasadzie reminiscencji, więc mamy zaburzoną chronologię – nie lubię tego.

Jedyna rzecz, która podobała mi się, to pokazywanie historii z perspektywy różnych osób – nie jest to nic nowego, ale zawsze daje ciekawy efekt. Można też pochwalić autora – mężczyznę za całkiem dobre wcielanie się w postacie kobiece. Jednak nie przeczytam więcej jego książek; ta była pierwszą i ostatnią.

Książka nie jest ani ciepła, ani pełna humoru, jak zapewnia opis na tylnej okładce. Jakaś pani Freya North twierdzi nawet, że powieść jest szaleńczo zabawna, a „Publishing News” przypisuje jej błyskotliwe dialogi. Chyba przeczytałam inną książkę... Zresztą po zapoznaniu się z wcześniejszymi opiniami mam podobne odczucie. Zarówno tytuł jak i okładka są mylące. Początek jest...

Zdecydowanie za krótka, przydałby się ciąg dalszy tej opowieści, trochę zabrakło tutaj barwnych osobowości i szerszych ich opisów. Jednak na swoje plusy jest to bardzo ciekawa propozycja dla tych którzy szukają czegoś lekkiego i mało skomplikowanego.

Zdecydowanie za krótka, przydałby się ciąg dalszy tej opowieści, trochę zabrakło tutaj barwnych osobowości i szerszych ich opisów. Jednak na swoje plusy jest to bardzo ciekawa propozycja dla tych którzy szukają czegoś lekkiego i mało skomplikowanego.

Pierwsze co ciśnie mi się do głowy to stwierdzenie iż cała koncepcja autora to przerost formy nad treścią. Dlaczego? Ponieważ w zasadzie treść książki jest żadna i odnoszę wrażenie, że autor miał masę pomysłów, wszystko chciał zamieścić w jednym dziele, jednak po pewnym czasie brakło mu chęci, czy motywacji.

Z początku zapowiada się nieźle, jednak im dalej...tym gorzej. Czytając miałam wrażenie, że to coś w stylu tych kiepskich brazylijskich tasiemców- historia grupki przyjaciół, w której non stop ktoś się rozstaje, zdradza, jest też dziewczyna, która rzuca wszystko i chce podróżować, później wpleciona zostaje w to wszystko dramatyczna śmierć jednego z bohaterów i jest też namiastka o okrutności losu, bo przecież ginący w wypadku Paul musi mieć żonę i dziecko w drodze!

Nie przemawia też do mnie koncepcja tego, że akcja powieści toczy się od imprezy do imprezy. Bo choćbym nie wiem jakbym chciała, to nie jestem w stanie "wdrążyć się" w życie bohaterów, ponieważ mam do czynienia tylko z niektórymi epizodami, mającymi miejsce co kilka miesięcy.

W całym tym kociole podoba mi się narracja przedstawiana ze strony poszczególnych bohaterów, dzięki temu mamy okazję spojrzeć na sytuację z różnych stron, w zależności od tego kto nam ją relacjonuje.

"Dusza towarzystwa" to niewątpliwie książka przy której można się wyluzować, bo czyta się ją lekko. Niestety, ja osobiście widzę w niej więcej minusów, a szkoda, bo jak już wspomniałam zapowiadało się całkiem nieźle.

Pierwsze co ciśnie mi się do głowy to stwierdzenie iż cała koncepcja autora to przerost formy nad treścią. Dlaczego? Ponieważ w zasadzie treść książki jest żadna i odnoszę wrażenie, że autor miał masę pomysłów, wszystko chciał zamieścić w jednym dziele, jednak po pewnym czasie brakło mu chęci, czy motywacji.

Z początku zapowiada się nieźle, jednak im dalej...tym gorzej....

Polecam wszystkim, którzy lubią historie pokazujące życie takie, jakim jest. Historia niezbyt szczęśliwa....

Polecam wszystkim, którzy lubią historie pokazujące życie takie, jakim jest. Historia niezbyt szczęśliwa....

lekka, przyjemna opowieść o tym co w życiu ważne - o przyjaźni i miłości aż po grób

lekka, przyjemna opowieść o tym co w życiu ważne - o przyjaźni i miłości aż po grób

Rok z życia kilkorga przyjaciół. Opowiedziany z kilku perspektyw. Różne problemy, różne pomysły na życie, różne rozwiązania tego jak powinno się postępować. Jedno wspólne nieszczęście- śmierć Paula jednego z nich. Ciekawa fabuła i przestrzeń czasowa, pomimo "braku ciągłości historii" tzn. kontynuowania opowieści co kilka tygodniu/miesięcy dobrze się czyta, nie brakuje spójności w ich opowieściach. W kilku miejscach mnie zaskoczyła jakimś wydarzeniem, którego się nie spodziewałam.

Rok z życia kilkorga przyjaciół. Opowiedziany z kilku perspektyw. Różne problemy, różne pomysły na życie, różne rozwiązania tego jak powinno się postępować. Jedno wspólne nieszczęście- śmierć Paula jednego z nich. Ciekawa fabuła i przestrzeń czasowa, pomimo "braku ciągłości historii" tzn. kontynuowania opowieści co kilka tygodniu/miesięcy dobrze się czyta, nie brakuje...

Powiedzmy sobie szczerze, że nie jest to może najwybitniejsza z książek jakie czytałam. Nie jest odkrywcza, może nawet kilka już w życiu podobnych przeczytałam. Bo powieść o szóstce przyjaciół i ich perypetiach to dosyć oklepany temat. Jednakże książka jest przy tym lekka i urocza. Łatwo się czyta i szybko, a po oderwaniu się nie myśli się o bohaterach. Nie pozostają na dłużej w pamięci, jednakże nie jest zła.

Powiedzmy sobie szczerze, że nie jest to może najwybitniejsza z książek jakie czytałam. Nie jest odkrywcza, może nawet kilka już w życiu podobnych przeczytałam. Bo powieść o szóstce przyjaciół i ich perypetiach to dosyć oklepany temat. Jednakże książka jest przy tym lekka i urocza. Łatwo się czyta i szybko, a po oderwaniu się nie myśli się o bohaterach. Nie pozostają na...

Zazwyczaj stronię od takich książek. To co zwie się "Literaturą kobiecą" powinno mieć znak równości z hasłem "Literatura dla idiotów". Naprawdę nie wiem dlaczego uznaje się, ze kobiety czytają jedyne durne romansidła, albo książki o niczym

A jednak zmęczona kryminałami i przygnębiającymi obyczajówkami, zachciało mi się czegoś lekkiego

Tą książkę znalazłam w swoich rekomendacjach, miałą dobre opinie, więc zaryzykowałam

Książka zapowiada się nieźle, do tego stopnia, ze przy początku uznałam, że w końcu trafiłam na całkiem niezłą "literaturę kobiecą". Owszem męczący jest pierdylion narratorów, ale zapowiadało się nieźle

Tyle, ze im dalej w las....książka robi się coraz gorsza, grupa przyjaciół, wszyscy w związkach,ciągle imprezują, wszyscy mają coś za uszami, jeden z nich ginie w wypadku, a oni nadal ciągle imprezują, w międzyczasie zdradzają się wszyscy na potęgę, moim zdaniem nikt naprawdę nikogo nie kocha, choć wszyscy się zapewniają jak to się bardzo kochają

Książka kończy się tak jakby się autorowi odechciało pisać w połowie, to co czytelnika w miarę może interesować nie zostaje wyjaśnione, nie zostaje doprowadzone do końca. Takie otwarte zakończenia dobre są w bardziej ambitnych książkach, a tutaj mamy przerost formy nad treścią

Podsumowując, przypomniałam sobie dlaczego nie lubię "literatury kobiecej"

Ta książka jest zdecydowanie lepsza niż większość książek tego gatunku, ale nadal słaba.

Zazwyczaj stronię od takich książek. To co zwie się "Literaturą kobiecą" powinno mieć znak równości z hasłem "Literatura dla idiotów". Naprawdę nie wiem dlaczego uznaje się, ze kobiety czytają jedyne durne romansidła, albo książki o niczym

A jednak zmęczona kryminałami i przygnębiającymi obyczajówkami, zachciało mi się czegoś lekkiego

Tą książkę znalazłam w swoich...

Książka miła, lekka, czasem nawet smutna. Mogę śmiało powiedzieć, że miło spędziłam kilka popołudni :)

Książka miła, lekka, czasem nawet smutna. Mogę śmiało powiedzieć, że miło spędziłam kilka popołudni :)