Myślę, że prawie każdego, kto mieszka w bloku bądź kamienicy, czasem denerwują sąsiedzi. Puszczają głośniej muzykę, ktoś jeszcze nie za bardzo umie grać na instrumencie, dobiegają dziwne dźwięki, kłótnie, trzaskanie drzwiami itp. Np. do mnie często z mieszkania wyżej dobiega dźwięk, jakby szklane kulki toczyły się po podłodze. Czy Wy nie macie podobnych problemów?

Życie w kamienicy przy Scotland Street 44 również nie jest idealne. Ale czy życie zwykłych mieszkańców nie jest ciekawe? Chyba każdy ma w swoim życiu mniejsze i większe przygody. Nasza codzienność nie wydaje nam się taka nudna, więc cudza zapewne też nie jest. Ta książka właśnie o tym opowiada. O zwykłych ludziach, choć zmyślonych, którzy gdzieś sobie mieszkają i zajmują się codziennymi sprawami.

Główną bohaterką jest Pat, 20-letnia dziewczyna, która dopiero co wprowadziła się do kamienicy, do wynajmowanego u Bruce'a pokoju. Pracuje w galerii sztuki. Większość fragmentów o Pat dotyczy obrazu, który przypadkiem został oddany. Dziewczyna razem z Matthew - właścicielem galerii, zajmuje się szukaniem go, gdyż prawdopodobnie namalowany jest przez znanego artystę.

Przy Scotland Street mieszka również wspomniany Bruce - zapatrzony w siebie narcyz. Uważa, że każda dziewczyna na niego leci, również Pat. Domenica Macdonald to starsza pani, lubiąca pogawędzić i udzielać dobrych rad. Bohaterowie, którzy ciekawili mnie najbardziej to Bertie i jego mama. Chłopiec ma 5 lat, a Irene jest zbyt ambitną matką. Zmusza syna m.in. do nauki włoskiego, gry na saksofonie i chodzenia na psychoterapię, mówiąc, że ona sam tak chciał. Moja ulubiona postać nie mieszka przy Scotland Street. Jest ona właścicielką kawiarni, do której przychodzi często Matthew. Czemu tak ją lubię? Jej lokal uprzednio był antykwariatem. Kupiła go wraz z książkami. Czyta je wszystkie po kolei, a następnie przytacza interesujące fakty, potwierdzając, iż książki są źródłem wszelakiej wiedzy :)

Sytuacje przedstawione w tej książce wydają się być zwyczajnymi, a jednak strasznie wciągają i niejednokrotnie potrafią rozśmieszyć. Postacie są tak realistyczne, że czasami mam ochotę pogadać z Domenicą, lub powiedzieć Bruce'owi, jakim to jest idiotą. Powieść z pewnością ląduje na liście moich ulubionych i z wielką chęcią sięgnę po kolejnych 5 części.

Myślę, że każdy zna powiedzenie "Nie oceniaj książki po okładce", prawda? Jednak czy czasami przeglądając półki w księgarni nie macie tak, iż potraficie odrzucić wiele pozycji, patrząc na sam grzbiet? Jeśli nie, t chociażby okładka przemawia. Książkoholicy potrafią rozpoznać, co jest w ich guście. Dlaczego o tym wspominam? Popatrzcie na początek postu. Widzicie tę okładkę? Jak tu się w niej nie zakochać? Zauważyłam ją w jakiejś reklamie w internecie. Spojrzałam i... Muszę to mieć!Szybko przeczytałam opis, który jeszcze bardziej utwierdził mnie w tym przekonaniu. Tego samego dnia ją zamówiłam, za jedyne 11 zł.

Warto jeszcze wspomnieć, iż autor pisał tę książkę jako powieść w odcinkach w gazecie. Kolejne rozdziały pojawiały się codziennie, dlatego jest ich ponad sto. Gdy skończył opowieść, nie mógł rozstać się z bohaterami, więc powstały kolejne części, z czego jestem bardzo zadowolona :) Drugi tom już kupiłam w promocji w Matrasie za 15 złotych i niedługo po nią sięgnę :)

Myślę, że prawie każdego, kto mieszka w bloku bądź kamienicy, czasem denerwują sąsiedzi. Puszczają głośniej muzykę, ktoś jeszcze nie za bardzo umie grać na instrumencie, dobiegają dziwne dźwięki, kłótnie, trzaskanie drzwiami itp. Np. do mnie często z mieszkania wyżej dobiega dźwięk, jakby szklane kulki toczyły się po podłodze. Czy Wy nie macie podobnych problemów?

Życie w...