Powieść jest opowiadana jako historia tocząca się tu i teraz oraz z perspektywy 30 lat wstecz, w na przemian spisywanych rozdziałach. Prezentująca bohaterów dzisiejszych, którzy ponownie odwiedzają dawne miejsce. Dom, który był świadkiem pewnych przykrych wydarzeń w przeszłości rodziców i małego chłopca, znów zostaje poddany nastrojom goszczącego w nim już dorosłego Willa.

Rozliczne rodzinne problemy, trudne sytuacje życiowe, borykanie się z wyborami, jak to w życiu każdego człowieka. Do tego bardzo wolno rozgrywająca się opowieść. Dostrzegam, że to charakterystyczny, niespieszny styl autora ma swoje odbicie w fabule. Przypomina mi jego poprzednią książkę. Jedynie co, to muszę przyznać, że "Notatki z wystawy" o wiele bardziej mnie zaciekawiły swoimi wątkami, jak i bohaterami, chociaż nie koniecznie każdy zyskiwał moja sympatię przy bliższym poznaniu. Wręcz odbywało się to na granicy wahania. Tutaj z postaciami jest podobnie, jednak snuta opowieśc przeważnie mnie nużyła. Jest mocno sentymentalna, choć nie można jej odbierać jako cukierkowo-ckliwej. Znużenie podczas czytania może wynikać z faktu, iż wiele tu opisów przeżyć wewnętrznych bohaterów.
Po lekturze czuje się przytłoczona uwypukloną problematyką, złożonością przeżyć bohaterów. Jak dla mnie sam styl Gale jest za ciężki albo raczej ..toporny? A już szczególnie jak na sobotnie popołudnie. Przypuszczam, że niższa ocena treści może wypływać z przeczytania jej w nieodpowiednim dla mnie momencie. Przyznaje, liczyłam na lekko melancholijną, ale nie tak skomplikowaną pod względem przeżywanych sytuacji emocjonalnych. Grzęzłam w treści jak bohaterowie w swoim życiu.

Powieść jest opowiadana jako historia tocząca się tu i teraz oraz z perspektywy 30 lat wstecz, w na przemian spisywanych rozdziałach. Prezentująca bohaterów dzisiejszych, którzy ponownie odwiedzają dawne miejsce. Dom, który był świadkiem pewnych przykrych wydarzeń w przeszłości rodziców i małego chłopca, znów zostaje poddany nastrojom goszczącego w nim już dorosłego...