Myślę, że napisano o tej książce na LC wiele trafnych recenzji, pod którymi mogę się podpisać. Pomyślałem, że w komentarzu umieszczę jeden z bardziej poruszających cytatów:

"Brązowa ziemia, rozdarta, spękana brązowa ziemia, przeświecająca tłusto pod promieniami słońca, jest tłem niezmordowanie głuchego automatyzmu, nasze dyszenie jest trzaskiem rozkręcającej się sprężyny, wargi są suche, głowa bardziej hucząca i pusta niźli po nocy pijaństwa - tak oto zataczamy się naprzód i w nasze podziurawione jak sito dusze ryje się z dręczącą wnikliwością obraz brązowej ziemi z tłustym słońcem oraz drgającymi i martwymi żołnierzami, którzy tu leżą, jak gdyby tak być powinno, którzy chwytają nas łapczywie za nogi i krzyczą, kiedy my przeskakujemy przez nich.
Zatraciliśmy wszelkie uczucie dla siebie, ledwo poznajemy się jeszcze, kiedy obraz drugiego pada w nasz zgoniony wzrok. Jesteśmy nieczułymi trupami, które biegną jeszcze i zabijają dzięki wybiegowi, siłą niebezpiecznego czaru."

Znakomita książka, którą warto chociaż raz w życiu przeczytać.

Myślę, że napisano o tej książce na LC wiele trafnych recenzji, pod którymi mogę się podpisać. Pomyślałem, że w komentarzu umieszczę jeden z bardziej poruszających cytatów:

"Brązowa ziemia, rozdarta, spękana brązowa ziemia, przeświecająca tłusto pod promieniami słońca, jest tłem niezmordowanie głuchego automatyzmu, nasze dyszenie jest trzaskiem rozkręcającej się sprężyny,...