Autor opisuje w książce zamach na moskiewski teatr na Dubrowce w czasie przedstawienia "Nord-Ost", 23 – 26 października 2002 r. Przedstawia kilka sylwetek zakładników, których losy śledzimy w każdej fazie zamachu. Czytając książkę stajemy się najpierw świadkami ich niedowierzania, gdy na scenę teatru wkracza Czeczen Jasir, strzelając w sufit i krzycząc „Wojna przyszła do Moskwy”, później świadkami ich przerażenia, gdy terroryści zabijają pierwsza ofiarę – Olgę Romanową.
Zaucha starał się w swym dziele jak najdokładniej opisać trzy dni, w czasie których komando Czeczeńców wzięło zakładników w samym sercu Rosji. Z zeznań zarówno przetrzymywanych jak i świadków zdarzenia znajdujących się na zewnątrz teatru, autor rekonstruuje godzina po godzinie cały zamach. Przedstawia sylwetki terrorystów, na podstawie informacji, które udało mu się o nich zdobyć, a także ukazuje ich z drugiej strony – jak byli postrzegani przez swe ofiary. Szczególnie szahidki. To właśnie zamach na Dubrowce ukazał światu nowe, przerażające oblicze kobiet czeczeńskich - Czarnych Wdów, opasanych ładunkami wybuchowymi, trzymających w dłoniach niczym symbol niepodległości granaty i pistolety.

Ostatnia, trzecia i najbardziej wstrząsająca część książki opisuje szturm rosyjskich służb na teatr. Szturm, który zaskoczył wszystkich – począwszy od terrorystów na służbach ratowniczych skończywszy. Zaucha pokazuje męczarnie duszących się ofiar, którym lekarze nie wiedzieli jak pomóc, ponieważ dowodzący akcją nie poinformowali ratowników ani o użyciu gazu (karetki miały być przygotowane na ofiary eksplozji, nie gazu), ani później jego składu.
Chaos, bałagan, brak odpowiedzialności, wyobraźni, biurokratyzm – to przyczyny śmierci tylu zakładników.

Książkę, mimo iż porusza ciężką tematykę, bardzo dobrze się czyta. Nie ma w niej niepotrzebnych opisów, zbędnego filozofowania. Autor starał się jak najobiektywniej opisać cały zamach. Nie szuka na siłę usprawiedliwień dla terrorystów, ale i nie przedstawia ich jako bezuczuciowe maszynki do zabijania. Zaucha zbiera informacje i porządkuje je w miarę chronologicznie, dzięki czemu książka jest warta polecenia nie tylko dla osób zainteresowanych sprawami związanymi z terroryzmem.

Moskwa Nord-Ost to także zapis trzech dni z życia kilku osób, które znalazły się po prostu w nieodpowiednim miejscu. To historia straconych marzeń, gwałtownie urwanego życia. To zapis żalu osób, które przeżyły do władz nie za szturm, ale za to, co się działo po nim. Zamach na Dubrowce trwał 3 dni. Osoby przebywające w teatrze uwolnił szturm, uwolnił na zawsze. Terrorystów i zakładników.

Autor opisuje w książce zamach na moskiewski teatr na Dubrowce w czasie przedstawienia "Nord-Ost", 23 – 26 października 2002 r. Przedstawia kilka sylwetek zakładników, których losy śledzimy w każdej fazie zamachu. Czytając książkę stajemy się najpierw świadkami ich niedowierzania, gdy na scenę teatru wkracza Czeczen Jasir, strzelając w sufit i krzycząc „Wojna przyszła do...