W porównaniu do M. Prousta A. Gide być może nie był pierwszorzędnym francuskim pisarzem, ale mimo wszystko wart jest uwagi. Balansuje na granicy niedorzeczności i wciąż zmienia poglądy - to można o nim powiedzieć po przeczytaniu "Immoralisty i innych utworów". Muszę szczerze przyznać, że tytułowe dzieło szczególnie przyciągało mnie do tej pozycji i byłem jego szczególnie ciekaw. Jak większość, spodziewałem się rzeczy szokujących, na granicy estetycznego smaku i pojęcia, jakie może sobie wytworzyć "normalny" człowiek. Ale rozczarowałem się, tyle że pozytywnie.

Opowiadanie "Immoralista" wciągnęło mnie chyba najbardziej ze wszystkich utworów. Podobało mi się to, że była tam zawarta cała seria niedomówień, które - dopiero po przeczytaniu całości - mogą zaszokować. Wszystko odbywa się w granicach poprawności i próżno od razu odnaleźć kogoś immoralnego. W zasadzie, śledząc losy bohatera, wszyscy jesteśmy w jakimś stopniu immoralni. Niby kochamy, ale i czujemy się przytłoczeni miłością. Wierzymy w szczerość naszego uczucia, ale i zdajemy sobie sprawę, że często jest ono wymuszone. Nie chcemy poddawać się konwenansom, ale czynimy to, albo - odwrotnie - wydaje nam się, że jesteśmy wyjątkowi i odporni na naciski innych, a podążamy wedle wcześniej napisanego przez nich scenariusza.

Warto przeczytać tę książkę, by poznać - dziś szokującą - prawdę o Michelu, człowieku, który upojenie znalazł w...

W porównaniu do M. Prousta A. Gide być może nie był pierwszorzędnym francuskim pisarzem, ale mimo wszystko wart jest uwagi. Balansuje na granicy niedorzeczności i wciąż zmienia poglądy - to można o nim powiedzieć po przeczytaniu "Immoralisty i innych utworów". Muszę szczerze przyznać, że tytułowe dzieło szczególnie przyciągało mnie do tej pozycji i byłem jego szczególnie...