Jak ja nie cierpię siermiężnych, napisanych bez polotu, silących się na epickość wydmuszek, ładnie opakowanych, pustych powieści, takich jak właśnie "Wschód złego księżyca", wieńcząca trylogię Pine Deep. Wiele mógłbym napisać o tym, jak kiepska jest to książka, pod tym względem zresztą niewiele odstająca od swoich poprzedniczek - rozczarowująca, przegadana, nudna, nielogiczna i nadmiernie rozdęta fabuła, papierowi bohaterowie, papierowe zło, nieudolny suspens, nieudolna rzeź, po prostu dramat, a nie horror.
I ten natłok nawiązań popkulturowych, zapodawanych bez ładu i składu,
wszystkie te elementy plus jaranie się Maberry'ego swoim dziełkiem, przebijające z każdej karty powieści, stanowią przykład na to, że "Wschód złego księżyca" to klasyczne dzieło grafomańskie.
Do tego Maberry w posłowiu wprost przybija gwóźdź do swojej trumny przyznając, że całą trylogię pisał bez jakiegokolwiek konspektu, z ogólnym zarysem pomysłu. No to waćpan przeholowałeś, bo do pisania bez konspektu, bez planu, to trzeba mieć talent pisarski (vide Dan Simmons, a temu i tak czasami nie wychodzi), a waćpan talentu artystycznego nie masz za grosz. Trylogia Pine Deep, a "Wschód złego księżyca" w szczególe, to pięknie opakowana wydmuszka, z wierzchu i z daleka ładnie świeci, w środku pusta, jak chiński lampion.
Jedna gwiazdka nie wiem za co, chyba za to, że nareszcie skończyłem.

Jak ja nie cierpię siermiężnych, napisanych bez polotu, silących się na epickość wydmuszek, ładnie opakowanych, pustych powieści, takich jak właśnie "Wschód złego księżyca", wieńcząca trylogię Pine Deep. Wiele mógłbym napisać o tym, jak kiepska jest to książka, pod tym względem zresztą niewiele odstająca od swoich poprzedniczek - rozczarowująca, przegadana, nudna,...