Książka przeczytana wiele lat temu, powtórzona kilkukrotnie w tym dziesięcioleciu. Bo warto.
W czasach, kiedy rozpoczęłam fascynację górami (końcówka liceum) w swojej wielkiej ignorancji i nieświadomości, marzyłam o zdobyciu Nanga Parbat. Nie mam pojęcia, dlaczego moje plany nie szły w kierunku, niezdobytego wówczas zimą, K2. Nanga Parbat i już.
Razem z kolegą obłożyliśmy się książkami tematycznymi. Mój Everest, Twój Everest, Nasz Everest... i tak dalej. Dochodziłam powoli do wniosku, że alpiniści i himalaiści nie są pisarzami :) Takie odkrycie sezonu :) Mnóstwo terminologii specjalistycznej, książki pisane bez tzw. bigla, prawidłowe i tyle.

Aż tu nagle... trafiłam na "Zwyciężyć znaczy Przeżyć" Lwowa. Oj ten Pan umie pisać. Zdecydowanie umie pisać. To nie jest biografia, ani książka o jednym wspinie. To taki przegląd wszystkiego od pani bufetowej z Moka (czy z Piątki - nie pamiętam, przyznaję...) o wieczorach w schroniskach, o wspinaczce, gdzie trud, pot i łzy... Świetnie napisana, z jajem, biglem i polotem.

Aleksander Lwow wspinał się przez ponad 30 lat. Zdobył 4 ośmiotysięczniki, brał udział w wielu wyprawach - tym bardziej doceniam książkę, w której jest dość mało "poręczówek", "zakładania obozów", za to mnóstwo, jak to napisał(a) przedczytacz(ka) z tzw. "kanapy" anegdotek i innych pierdół ze środowiska wspinaczkowego. Otóż dokładnie tak.

Nawet dla tych, którzy w życiu nie weszli wyżej niż na Sokolicę, nawet dla tych, którzy nigdy nie chodzili po górach zimą, i dla tych, którzy nigdy nie ruszyli się poza miejsce zamieszkania, ale wciąż by chcieli wspiąć się, już może nie na Nanga Parbat, ale na taką Babią. Albo Mnicha. (PS. Na Babią można wejść, na Mnicha wspiąć. Ale to szczegóły).
Książka dla tych, którym choć raz zamarzyło się (bezpodstawnie, bo to marzenia) pójście w góry wysokie. I dla tych, którzy o tym nie marzą, ale chcą wiedzieć - jak pan hydraulik ze wstępu do książki - "to niech Pan powie, jak to jest w tych górach...".

Książka przeczytana wiele lat temu, powtórzona kilkukrotnie w tym dziesięcioleciu. Bo warto.
W czasach, kiedy rozpoczęłam fascynację górami (końcówka liceum) w swojej wielkiej ignorancji i nieświadomości, marzyłam o zdobyciu Nanga Parbat. Nie mam pojęcia, dlaczego moje plany nie szły w kierunku, niezdobytego wówczas zimą, K2. Nanga Parbat i już.
Razem z kolegą obłożyliśmy...

Świetna gawęda, w której Lwow porusza chyba wszelkie możliwe tematy związane ze sportem wysokogórskim w sposób przystępny dla laików. Faktycznie, nie trzeba przebijać się przez długaśne opisy poszukiwania chwytów, dzięki czemu w książce znalazło się miejsce na wiele ciekawych anegdot. Zdecydowanie warta polecenia!

Świetna gawęda, w której Lwow porusza chyba wszelkie możliwe tematy związane ze sportem wysokogórskim w sposób przystępny dla laików. Faktycznie, nie trzeba przebijać się przez długaśne opisy poszukiwania chwytów, dzięki czemu w książce znalazło się miejsce na wiele ciekawych anegdot. Zdecydowanie warta polecenia!

Czyta się z przyjemnością!

Czyta się z przyjemnością!