Szczerze mówiąc na początku nie sądziłam, że w ogóle uda mi się przeczytać ten utwór. Nie podobał mi się, nie interesował,a oprócz tego w tej książce jest tyle błędów (literówki, brakuje słów, a innym razem są powtarzane i nawet zdarzają się błędy gramatyczne i stylistyczne - jestem zaskoczona, że w takim stanie poszła do druku i została wydana)!
Ale w pewnym momencie ta historia tak wciąga czytelnika. Nawet nie wiem kiedy to się stało, ale byłam zafascynowana. W głowie rodziły się pewne pomysły i hipotezy i byłam ciekawa czy mój tok rozumowania jest słuszny.
Uważam, że tekst jest trudny w interpretacji. Podczas lektury wszystkie trybiki w mózgu działają tak intensywnie, że aż huczy! Ślepa koza! Powietrzna poczwarka! Little people! i te wszystkie nawiązania i antytezy do "1984" Orwella.
Muszę przyznać, że Murakami ma niesamowitą wyobraźnię i zdolność do oczarowywania czytelnika tymi swoimi surrealistycznymi wymysłami.
Zabieram się do drugiej części. Natychmiast! Nadal nie wiem czy mój sposób pojmowania świata w roku 1Q84 jest słuszny i pokrywa się z zamierzeniami autora!
Uwielbiam takie książki! „Bo wiesz, ja wśród powieści najbardziej cenię te, których nie mogę do końca zrozumieć. To, co potrafię zrozumieć, ani trochę mnie nie interesuje. To oczywiste, nie? Prosta sprawa.” Moim zdaniem wygląda na to, że Murakami też lubi tego typu teksty i dlatego tak dobrze wychodzi mu ich pisanie.

Szczerze mówiąc na początku nie sądziłam, że w ogóle uda mi się przeczytać ten utwór. Nie podobał mi się, nie interesował,a oprócz tego w tej książce jest tyle błędów (literówki, brakuje słów, a innym razem są powtarzane i nawet zdarzają się błędy gramatyczne i stylistyczne - jestem zaskoczona, że w takim stanie poszła do druku i została wydana)!

Ale w pewnym momencie ta...