Druga część 1Q84 nadal dotyczy dwójki głównych bohaterów, których losy splotły się w przeszłości, a teraz z powrotem usiłują się połączyć. Akcja zmierza do punktu kulminacyjnego w środku ksiązki, potem zaś stopniowo obniża swoją intensywność. Autor dodaje sporo fantastyki, której nie było w pierwszej części, co uatrakcyjnia akcję.
Dodatkowym atutem w stosunku do pierwszej części, jest to, że drugi tom zyskuje na dynamice akcji.

Druga część 1Q84 nadal dotyczy dwójki głównych bohaterów, których losy splotły się w przeszłości, a teraz z powrotem usiłują się połączyć. Akcja zmierza do punktu kulminacyjnego w środku ksiązki, potem zaś stopniowo obniża swoją intensywność. Autor dodaje sporo fantastyki, której nie było w pierwszej części, co uatrakcyjnia akcję.
Dodatkowym atutem w stosunku do pierwszej...

Trzyma poziom, choć pierwsza część mnie bardziej urzekla.

Trzyma poziom, choć pierwsza część mnie bardziej urzekla.

Wydaje mi się za bardzo odjeżdżać od części pierwszej. Czytając czułem jakby Murakami niepotrzebnie przyspieszał i sztucznie łączył ze sobą Aomame i Tengo. Czeoś mi brakowało, jednak nie potrafię tego wyrazić słowami.

Wydaje mi się za bardzo odjeżdżać od części pierwszej. Czytając czułem jakby Murakami niepotrzebnie przyspieszał i sztucznie łączył ze sobą Aomame i Tengo. Czeoś mi brakowało, jednak nie potrafię tego wyrazić słowami.

Dla kogoś, kto lubi prozę Haruki Murakamiego to chyba najlepsza pozycja. Dla innych może okazać się dziwna z pogranicza s-f. Ja osobiście uwielbiam jego "równolegle światy" i zaczytuje się w tych historiach aż nie zastanie mnie świt.

Dla kogoś, kto lubi prozę Haruki Murakamiego to chyba najlepsza pozycja. Dla innych może okazać się dziwna z pogranicza s-f. Ja osobiście uwielbiam jego "równolegle światy" i zaczytuje się w tych historiach aż nie zastanie mnie świt.

Do książek Harukiego Murakami trzeba dojrzeć, a będąc dojrzalszym można przejrzeć się w nich jak w lustrze. Nie inaczej jest w przypadku tej powieści. Była dla mnie pełną mądrości, oniryczną rzewną pieśnią. Zabarwioną wschodami i zachodami, których obrazy osiadły mi na powiekach zostawiając nieprzeparty ślad, jakby pieczęć autora.
Postacie są w pełni ludzkie o różnorakiej osobowości i powierzchowności, jednak wypowiadają się dosyć podobnie i grzecznie poza małymi wyjątkami (Ushikawa).
Japoński twórca umiejętnie dawkuje napięcie, pisze zwięźle. Tworzy unikatowe wyraziste sceny osadzające się gdzieś głęboko w naszym wnętrzu. Dzieje się tak dlatego że przemyśleniami potrafi mocno przejąć a nawet wzruszyć.
Autor po raz kolejny urzekł mnie dojrzałością myśli i znajomością ludzkiej psychiki. Liczne wątki filozoficzne wspaniale współgrały z opisami przyrody i miejsc, to wszystko domykały, niczym dobrze skrojona koszula przeżycia wewnętrzne postaci.
Na ponad czterystu-stronicową książkę składają się 24 osobno nazwane rozdziały, których narratorami są naprzemiennie Aomame i Tengo. Kiedyś w dzieciństwie połączył ich jedynie prosty uścisk dłoni. Szybko ich losy zaczęły biec całkiem innymi ścieżkami. Ona została seryjną morderczynią on dorywczo udziela korepetycji z matematyki. Mamy tu także sektę, tajemnicze zniknięcia kobiet, bestseller i podejrzaną fundację.
Zdecydowanie polecam, nie zawiodłem się. Stawiam mocne 9/10.

Do książek Harukiego Murakami trzeba dojrzeć, a będąc dojrzalszym można przejrzeć się w nich jak w lustrze. Nie inaczej jest w przypadku tej powieści. Była dla mnie pełną mądrości, oniryczną rzewną pieśnią. Zabarwioną wschodami i zachodami, których obrazy osiadły mi na powiekach zostawiając nieprzeparty ślad, jakby pieczęć autora.
Postacie są w pełni ludzkie o różnorakiej...

To samo co w pierwszej księdze tylko bardziej. Rozwinięte wątki, dużo więcej elementów baśniowych i fantastycznych. Taki Murakami jakiego kochają jego czytelnicy. Z zapałem przystępuję do lektury trzeciej księgi. :)

To samo co w pierwszej księdze tylko bardziej. Rozwinięte wątki, dużo więcej elementów baśniowych i fantastycznych. Taki Murakami jakiego kochają jego czytelnicy. Z zapałem przystępuję do lektury trzeciej księgi. :)

Sekty, pedofilia, demencja. Murakami porusza trudne tematy, balansując miejscami na granicy dobrego smaku i przyzwoitości. Ta historia w drugim tomie nadal ma jednak sporo paliwa w baku i zaczyna się na dobre rozpędzać. Jeśli Dick do spółki z Lynchem napisaliby kiedykolwiek scenariusz z miłością na pierwszym planie, to mógłby on tak właśnie wyglądać. Chociaż może nie, bo ten japoński oniryczny "haj" jest przecież nie do podrobienia.

Sekty, pedofilia, demencja. Murakami porusza trudne tematy, balansując miejscami na granicy dobrego smaku i przyzwoitości. Ta historia w drugim tomie nadal ma jednak sporo paliwa w baku i zaczyna się na dobre rozpędzać. Jeśli Dick do spółki z Lynchem napisaliby kiedykolwiek scenariusz z miłością na pierwszym planie, to mógłby on tak właśnie wyglądać. Chociaż może nie, bo...

Drugi tom 1Q84 jest troszkę inny od pierwszego, ale nadal aura tajemniczości, samotności i nostalgii doskonale buduje napięcie. Wykreowane postacie są niezwykłe i nietuzinkowe, nawet te drugoplanowe są wyraźne i dobrze zarysowane. Opisywane światy coraz bardziej ciążą ku nierealności. Dwa księżyce świecą na nocnym niebie i dowiadujemy się coraz więcej o „powietrznej poczwarce”. Tęsknota Tengo za Amomame rośnie w siłę, obnażając coraz bardziej jego samotność i potrzebę odnalezienia siebie w drugiej osobie.

Ta historia ma wiele płaszczyzn i można ją odczytywać na kilku poziomach. Murakami ma niepowtarzalny talent do ukrywania rzeczy ważnych pod misterną plątaniną powierzchowności, codzienności i fantastyki.. Urzekająca pozycja.

Drugi tom 1Q84 jest troszkę inny od pierwszego, ale nadal aura tajemniczości, samotności i nostalgii doskonale buduje napięcie. Wykreowane postacie są niezwykłe i nietuzinkowe, nawet te drugoplanowe są wyraźne i dobrze zarysowane. Opisywane światy coraz bardziej ciążą ku nierealności. Dwa księżyce świecą na nocnym niebie i dowiadujemy się coraz więcej o „powietrznej...

Drugi tom coraz bardziej obfituje w fantastykę, oddalając trochę czytelnika od rzeczywistego świata. Dzieje się sporo, dowiadujemy się wielu różnych rzeczy, ale mnożą się też pytania, na które wcale nie jest łatwo znaleźć odpowiedź. Książkę czytałam z zaciekawieniem, choć muszę przyznać, że mnie za bardzo nie porwała, momentami nużyła - ostatnią część przeczytam głównie dlatego, że czeka ona już na półce, a ja nie mam w zwyczaju niedokończania raz zaczętej historii. Muszę też przyznać, że odrobinę ciekawi mnie, co stanie się dalej. Jeżeli chodzi o drugi tom, tutaj, tak samo, jak w pierwszym dość drażniły mnie szczegółowe wstawki o motywach seksulanych - moim zdaniem były one dość zbędne i wcale nie sprawiały, że odbiór literatury był w jakimś stopniu ciekawszy bądź głębszy.

Drugi tom coraz bardziej obfituje w fantastykę, oddalając trochę czytelnika od rzeczywistego świata. Dzieje się sporo, dowiadujemy się wielu różnych rzeczy, ale mnożą się też pytania, na które wcale nie jest łatwo znaleźć odpowiedź. Książkę czytałam z zaciekawieniem, choć muszę przyznać, że mnie za bardzo nie porwała, momentami nużyła - ostatnią część przeczytam głównie...

Myślałam, że druga część będzie przestojem, ale bardzo się pomyliłam. Wciągająca, zaskakująca i zadziwiająca. Pokłony dla Murakamiego.

Myślałam, że druga część będzie przestojem, ale bardzo się pomyliłam. Wciągająca, zaskakująca i zadziwiająca. Pokłony dla Murakamiego.