Ciekawa byłam tej nowomodnej, szwedzkiej literatury dla dzieci. I dziś po nią sięgnęłam.

W książce zawarte są dwie rzeczy, z którymi się zgadzam. Pierwszą jest to, że umierają głównie ludzie starzy, ale - niestety zdarza się, że umierają także małe dzieci.
Jako osoba wierząca wierzę że po śmierci dusza ludzka wędruje do Boga.

Książkę jednak oceniam negatywnie. Zacznę od okropnych ilustracji. W Polsce zmarłego ubiera się. Tymczasem ka kilku ilustracjach w tej książeczce człowiek w trumnie ma widoczne części ciała, które raczej się ukrywa.
Owszem, czasem przy trumnie wystawia się flagi, sztandary. Ale czarna, piracka flaga?

Co to za bzdury, że człowiek po śmierci zamienia się wampira, łosia, hot-doga (taka hipoteza nawet nie jest śmieszna) czy szkielet straszący dzieci?

Podobno książka jest przeznaczona dla dzieci od 4 do 7 lat.

Dla chcących porozmawiać z dzieckiem o śmierci polecam np. książkę "Oskar i pani Róża". Nowomodne książki nie umywają się do klasycznej literatury szwedzkiej - np. książek Astrid Lindgren.

Ciekawa byłam tej nowomodnej, szwedzkiej literatury dla dzieci. I dziś po nią sięgnęłam.

W książce zawarte są dwie rzeczy, z którymi się zgadzam. Pierwszą jest to, że umierają głównie ludzie starzy, ale - niestety zdarza się, że umierają także małe dzieci.
Jako osoba wierząca wierzę że po śmierci dusza ludzka wędruje do Boga.

Książkę jednak oceniam negatywnie. Zacznę od...