Z przygodami jest tak, że nie ma dwóch, które byłyby sobie równe. Moja przygoda z książkami o Conanie nie zaczęła się od tej książki. Gdyby było inaczej, pewnie na niej by się skończyła.

Conan Nieposkromiony to opowiadanie od początku przypominające słynne sceny pościgów z Benn'ego Hilla. Kilku bohaterów, czarnych charakterów o różnych (najczęściej złych) pobudkach w pogoni za jednym celem, naszym dzielnym Cymerianinem. Ślamazarnie ciągnąca się, przewidywalna akcja "ubogacona" przez wszechobecne kreatury wrzucone do jednego worka. Nawet żarty towarzyszy Conana, które mogłyby ocalić drętwe dialogi (-musimy to zrobić;-tak to świetny pomysł;-zróbmy to!) są jakieś niemrawe, bez polotu.

Conan Nieposkromiony to jedna z tych książek, które przeczytałem, bo nie mam w zwyczaju pozostawiać książek niedokończonych. Katorgi i męczarnie, które przeżywałem brnąc przez jej kolejne strony mogło wynagrodzić mi tylko uczucie ulgi gdy przewróciłem ostatnią kartkę.
Nie zrobiło tego.

Z przygodami jest tak, że nie ma dwóch, które byłyby sobie równe. Moja przygoda z książkami o Conanie nie zaczęła się od tej książki. Gdyby było inaczej, pewnie na niej by się skończyła.

Conan Nieposkromiony to opowiadanie od początku przypominające słynne sceny pościgów z Benn'ego Hilla. Kilku bohaterów, czarnych charakterów o różnych (najczęściej złych) pobudkach w...