Większość z ludzi marzy o jakieś innej wersji życia, rozwija w sobie „gdybologię”, tworzy czasem nawet realistyczne scenariusze swoich losów, ale zwykle – na tym poprzestaje. Matylda jednak stara się przydać tej wyimaginowanej gałęzi nauki o losie własnym przymiotnik „stosowana” jak tylko odkrywa, że jej życie (i przy okazji jeszcze kilku innych ludzi) mogło potoczyć się inaczej. Jest do tego zdolna, co wiadomo wszystkim czytelnikom cyklu o Zawrociu.
Podziwiam w Matyldzie jej upór w dążeniu do prawdy, jej determinację, przekonanie, że mimo wszystko warto znać prawdę, choćby tę bolesną. Nic dziwnego, że my czytelnicy, niezależnie od tego, co myślimy o Matyldzie i jak oceniamy jej działania, sekundujemy jej z całej siły. Wszyscy bardzo po ludzku chcemy, aby się udało. Bo w życiu – wiadomo, różnie bywa. Tyle że … to przecież powieść – pięknie napisana, z wyrazistą postacią pierwszoplanową, malowniczym światem przedstawionym, z cudownie narysowanymi psychologicznymi kredkami bohaterami, powiązanymi siecią realistycznych, chociaż niezwykle poplątanych zależności i motywacji. Powieść, nie życie - a zatem wszystko jest możliwe. Happy end również.
Intencje takie czyste, działania śmiałe, odwaga, no i wszystko powoli naprawdę zmierza ku tak zwanemu dobremu zakończeniu. A tu proszę – bach! Nawet tutaj, w książce… ech.
Świetna powieść naprawdę wartościowego cyklu. Nie ma ściemy. Literacki jest tylko język, a prawda pozostaje – nawet jeśli ty jesteś gotowy na poznanie prawdy, na wprowadzenie zmian, na przebaczenie, na inną wersję swojego życia, to życie, inne osoby, miejsca i czas – mogą nie być na to gotowe. Po prostu.
Naprawdę ta powieść nie mogła skończyć się inaczej. Dziękuję autorce za okazany mi w ten sposób szacunek, mi – czytelnikowi, co też próbował nie jeden raz abstrahować od tego, co było i spróbować inaczej.

Większość z ludzi marzy o jakieś innej wersji życia, rozwija w sobie „gdybologię”, tworzy czasem nawet realistyczne scenariusze swoich losów, ale zwykle – na tym poprzestaje. Matylda jednak stara się przydać tej wyimaginowanej gałęzi nauki o losie własnym przymiotnik „stosowana” jak tylko odkrywa, że jej życie (i przy okazji jeszcze kilku innych ludzi) mogło potoczyć się...