Prawdziwe odprężenie

Prawdziwe odprężenie

Charakterystyczną cechą stylu Hanny Kowalewskiej jest poetyckość. Książki autorki ukazują świat subiektywnych emocji, świat uczuć. Bogactwo wrażeń i przemyśleń sprawia, że nawet nieuchwytne pojęcia zostają przedstawione, ponieważ pisarka zręcznie operuje metaforą. Kowalewska bawi się słowem, nie boi się nastrojowości. Mam wrażenie, że język jest dla niej materią, którą można nieustannie kształtować. Autorka pokazuje, że w słowo można tchnąć życie.

Charakterystyczną cechą stylu Hanny Kowalewskiej jest poetyckość. Książki autorki ukazują świat subiektywnych emocji, świat uczuć. Bogactwo wrażeń i przemyśleń sprawia, że nawet nieuchwytne pojęcia zostają przedstawione, ponieważ pisarka zręcznie operuje metaforą. Kowalewska bawi się słowem, nie boi się nastrojowości. Mam wrażenie, że język jest dla niej materią, którą...

Chyba najlepsza część z serii o Zawrociu.Przynajmniej do tej pory.

Chyba najlepsza część z serii o Zawrociu.Przynajmniej do tej pory.

“Dla dziecka miłość rodziców jest ważniejsza niż największy nawet dom”.

Czwartym tomem autorka wprowadziła mnie z powrotem na właściwe tory. Wszystko wyszło w nim zdecydowanie lepiej. Zawrocie przyciąga kolorami, zapachami i smakami owoców chyba jeszcze mocniej niż w pierwszym tomie. Matylda nie jest egoistką, bo chociaż babka Aleksandra dała jej posiadłość na wyłączność, bramy Zawrocia znowu otwierają się szeroko przed kolejnymi gośćmi i to niejeden raz. Każdy znajdzie tu coś odpowiedniego. Pani Miecia chwilę relaksu, Jasiek, doktor historii, starodruki dziadka Maurycego, a w końcu przełamie się nawet Paula szukająca odrobiny swobody. Można się odurzyć takim sielskim klimatem, zatracić w czym kto chce. Albo podziwiać obrazy i księgozbiory, albo delektować kawą przy kominku, albo ogromem zieleni i stawem z łabędziami. Wszystko pięknie, klimatycznie, wakacyjnie, rozkosznie ..., gdyby. No właśnie.

Gdyby nie wspomniana pani Miecia i jej zachowane przez dwadzieścia pięć lat zdjęcia Matyldy. Otworzyła się kolejna puszka Pandory. Matylda krok po kroku odkrywa siebie w wieku pięciu lat, kiedy “zesłana” zostaje przez rodziców do tygodniowego przedszkola, a rodzoną matkę zastępuje jej matka pani Mieci. Dlaczego w momencie, gdy na świat przychodzi Paula, starsza córka musi ustąpić jej miejsca, dlaczego ma trzymać się od dziecka z daleka, dlaczego ojczym tresuje ją paskiem ze sprzączką akurat wtedy, gdy nie ma matki w domu? Dlaczego matka nie reaguje i pozwala oddalić od siebie pierworodną córkę, a na bicie pozostaje nieczuła? Nie wie, czy nie chce wiedzieć? Ból tkwiący w Matyldzie od dzieciństwa ma swoje reperkusje w teraźniejszości - nigdy jej relacje z przyrodnią siostra nie miały w sobie żadnego elementu życzliwości i bliskości. W końcu izolowano ją od Pauli, a potem zmuszano do ustępowania młodszej siostrze we wszystkim. Projekcje z dzieciństwa dominują w tym tomie. Dużo bólu, rozgoryczenia, poczucia straty, poważne rozmowy z matką i mozolne budowanie od nowa relacji z siostrą. Autorka podejmuje tematy ważne społecznie, bo ileż jest takich rodzin, w których matka ulega we wszystkim mężowi, w których dziecko z pierwszego małżeństwa staje się współczesnym Kopciuszkiem, w których ojczym wyżywa się na pasierbicy, w których jedno z dzieci jest faworyzowane. Setki, a może i tysiące.

W tym wszystkim autorka nie zapomniała o Matyldzie tu i teraz. Czy po kolejnych, krótkich związkach Matylda w końcu odnajdzie stałą i trwałą miłość? Z Igorem czy z Jaśkiem? Czy będą to jedynie miłości “wietrzne” jak mawiał jej były mąż? Zakończenie jest w tej materii nad wyraz przygnębiające, a czytelnik ma wrażenie, że bohaterkę dopada cały czas potworny pech. Liczę jednak na kolejne szczęśliwe odsłony w następnym tomie.

Wspaniała lektura, znakomicie skonstruowana, wciągająca przez tajemnice z przeszłości, czarująca językiem i klimatem.

“Dla dziecka miłość rodziców jest ważniejsza niż największy nawet dom”.

Czwartym tomem autorka wprowadziła mnie z powrotem na właściwe tory. Wszystko wyszło w nim zdecydowanie lepiej. Zawrocie przyciąga kolorami, zapachami i smakami owoców chyba jeszcze mocniej niż w pierwszym tomie. Matylda nie jest egoistką, bo chociaż babka Aleksandra dała jej posiadłość na wyłączność,...

W tym cyklu, zwłaszcza w tym tomie odnajdujemy odwieczny wątek baśni - walkę dobra ze złem, dwie odsłony człowieczeństwa, szkoda, że splecione więzami krwi. Dwie siostry - dobra, cierpliwa i zła, "idąca po trupach do celu". Ta pierwsza powinna być w końcu nagrodzona. Wszak tak jest w bajkach. Niestety w Zawrociu - nie!!! A szkoda.

W tym cyklu, zwłaszcza w tym tomie odnajdujemy odwieczny wątek baśni - walkę dobra ze złem, dwie odsłony człowieczeństwa, szkoda, że splecione więzami krwi. Dwie siostry - dobra, cierpliwa i zła, "idąca po trupach do celu". Ta pierwsza powinna być w końcu nagrodzona. Wszak tak jest w bajkach. Niestety w Zawrociu - nie!!! A szkoda.

Powieści Hanny Kowalewkiej są takie niedzisiejsze, staroświeckie. Szkoda, że takie smutne. Rodzinne tajemnice, zaszłości, ciągłe pretensje potwierdzają, że z rodziną wygląda się dobrze tylko na zdjęciu. W „Innej wersji życia” rekordy jędzowatości bije siostra bohaterki - aż miałam wrażenie, że autorka przeszarżowała z tą kreacją. Matylka dla odmiany jest istoją cierpliwości i ciepła, walczącą z niechęcią matki i wrogością ojczyma oraz siostry. Tylko coś nie potrafi poukładać sobie z kolejnymi mężczyznami, którzy przewijają się przez jej życie. Moim zdaniem trochę za dużo w tych książkach jest tych nieszczęść, negatywnych emocji, zawiści, konfliktów między najbliższymi, które jakoś nie chcą się rozwiązać. Piękny, ciepły dom w Zawrociu, marzenie wielu, jakoś nie ma szczęścia do dobrych zakończeń.

Powieści Hanny Kowalewkiej są takie niedzisiejsze, staroświeckie. Szkoda, że takie smutne. Rodzinne tajemnice, zaszłości, ciągłe pretensje potwierdzają, że z rodziną wygląda się dobrze tylko na zdjęciu. W „Innej wersji życia” rekordy jędzowatości bije siostra bohaterki - aż miałam wrażenie, że autorka przeszarżowała z tą kreacją. Matylka dla odmiany jest istoją cierpliwości...

Styl pani hanny Kowalewskiej jest oryginalny. Mnie on odpowiada. To piękny polski język.
Historia nabiera tempa w kolejnych częściach. Wątek miłosny nie jest głównym wątkiem, chociaż niesamowicie poprowadzony, zaskakuje.
Ja się w Zawrocie wkręciłam. I na pewno nie będzie dla pani Hanny zaskoczeniem, że moim ukochanym bohaterem jest Paweł ;) cudna kreacja!

Styl pani hanny Kowalewskiej jest oryginalny. Mnie on odpowiada. To piękny polski język.
Historia nabiera tempa w kolejnych częściach. Wątek miłosny nie jest głównym wątkiem, chociaż niesamowicie poprowadzony, zaskakuje.
Ja się w Zawrocie wkręciłam. I na pewno nie będzie dla pani Hanny zaskoczeniem, że moim ukochanym bohaterem jest Paweł ;) cudna kreacja!

Dalsze losy głównej bohaterki ,przyjemnie się czyta.Matylda odkrywa kolejne rodzinne tajemnice .Czy będzie wreszcie szczęśliwa

Dalsze losy głównej bohaterki ,przyjemnie się czyta.Matylda odkrywa kolejne rodzinne tajemnice .Czy będzie wreszcie szczęśliwa

Wspaniała kolejna część cyklu Zawrocie. Niesamowite, jak w z zwykłej powieści obyczajowej można wpleść tyle poezji, tyle subtelnych opisów stanu ciała i ducha. Niezmiennie zachwycam się pięknym językiem, a właściwie urzekającym talentem posługiwania się językiem przez panią Kowalewską. Z przyjemnością sięgam po następną częśc i z rozkoszą zatapiam się w odkrywanie kolejnych niespodzianek w życiorysie Matyldy Malinowskiej.

Wspaniała kolejna część cyklu Zawrocie. Niesamowite, jak w z zwykłej powieści obyczajowej można wpleść tyle poezji, tyle subtelnych opisów stanu ciała i ducha. Niezmiennie zachwycam się pięknym językiem, a właściwie urzekającym talentem posługiwania się językiem przez panią Kowalewską. Z przyjemnością sięgam po następną częśc i z rozkoszą zatapiam się w odkrywanie kolejnych...

Matylda otrzymuje od sąsiadki kopertę, która zawiera plik zdjęć. To fotografie, których okoliczności powstania nie pamięta. Wyznacza sobie za cel przypomnieć o zdarzeniach, których zapomniała. Co tym razem odkryje? Czy będzie miało to wpływ na relacje z siostrą? Jednocześnie po wielu nieudanych związkach Matylda chciałaby zaangażować się w coś trwalszego. W jej życiu pojawia się Igor, jest też Jasiek Malinowski, z którym ze względu na zaistniałą między nimi nić porozumienia, zaczyna ją łączyć coś więcej niż przyjaźń. Czy nadszedł czas na prawdziwą miłość?
Cykl o Zawrociu to kopalnia tajemnic i zagadek do rozszyfrowania. Niezmiennie występuje niepowtarzalny urok języka oraz wciągająca akcja. Czwarty tom opowiada o miłości wiecznej i wietrznej, szukaniu porozumienia oraz wybaczaniu. A zakończenie? Spodziewałam się takiej wersji wydarzeń, ale i tak byłam oburzona takim obrotem spraw.

Matylda otrzymuje od sąsiadki kopertę, która zawiera plik zdjęć. To fotografie, których okoliczności powstania nie pamięta. Wyznacza sobie za cel przypomnieć o zdarzeniach, których zapomniała. Co tym razem odkryje? Czy będzie miało to wpływ na relacje z siostrą? Jednocześnie po wielu nieudanych związkach Matylda chciałaby zaangażować się w coś trwalszego. W jej życiu...