Latem lubię wracać do Iwaszkiewicza, do jego utworów dziejących się w tej właśnie porze roku. "Księżyc wschodzi" idealnie wpasowuje się w moje wakacyjne wymagania.
Urzeka mnie tam klimat kresów, ich codzienność, powieściowe zależności między bohaterami, upał letnich wieczorów, odczuwalny niemal w sposób rzeczywisty.
Urzeka nihilizm z początków XX wieku, związany nieodłącznie z hedonizmem, stwarzając aurę tajemnicy i fascynacji.
Otrzymujemy oto świat gdzie podróżuje się wolantami zaprzężonymi w irchowe kucyki, gdzie damy wdziewają obszerne pudermantle i zielonoliliowe woalki, gdzie pachnie step, gdzie w sieni wieszaki zapełnione były burnusami, bałachonami, sławuckimi burkami i serdakami.
Fabuła książki przedziera się do czytelnika jak zza mgły. Dobrym porównaniem będzie odniesienie się do filmu Konwickiego "Dolina Issy", tam również świat przedstawiony widziany jest przez filtr o mglistej, mlecznej, onirycznej strukturze. Tak samo jest tutaj.
Oczami głównego bohatera powieści, dworskiego nauczyciela, Antoniego, obserwujemy powolny upadek i biednienie szlachty kresowej. Dawne ślady bogactw i świetności widoczne są w pojedynczych egzemplarzach mebli, złoconych tacach czy niemodnych strojach ze szlachetnych materii, a także w bibliotekach pełnych nierozciętych jeszcze starych ksiąg.
Bohater, który nie jest już dzieckiem, ale daleko mu do dorosłego próbuje odnaleźć się w tej sytuacji pomiędzy. Uczy się emocji i uczuć, poznaje je, próbuje sobie z nimi radzić: "Przejmowało go od niedawna przerażenie i lęk człowieka samotnego wśród przyrody, samotnego wśród ludzi, teraz jeszcze bardziej przejmował go lęk pustki, jaką odczuwał stanąwszy sam na sam z sobą".
Do tego barwne postaci dekadenckich, znudzonych kresowych wielmożów dopełniają całości.
Iwaszkiewicz po latach sam się sobie dziwił, że napisał w młodości powieść bardziej instynktowną i improwizowaną niż przemyślaną i staranną. A to właśnie młodzieńcza naiwność jest siłą książki i czyni ją ważną dla autora, przez co nawet po latach, czuje się on do niej mocno przywiązany.
Iwaszkiewicz realizuje w powieści najważniejsze credo pisarskie: poznać, zrozumieć, wyrazić. I właśnie te określenia wybrzmiewają w powieści najmocniej. Potraktował je autor z całą powagą i jka najbardziej serio.
Iwaszkiewiczowski styl w pełnej krasie. Uczta.

Latem lubię wracać do Iwaszkiewicza, do jego utworów dziejących się w tej właśnie porze roku. "Księżyc wschodzi" idealnie wpasowuje się w moje wakacyjne wymagania.
Urzeka mnie tam klimat kresów, ich codzienność, powieściowe zależności między bohaterami, upał letnich wieczorów, odczuwalny niemal w sposób rzeczywisty.
Urzeka nihilizm z początków XX wieku, związany...

czy książka może stać się bratnią duszą?
tak...
gdy zamknęłam z lekkim powiewem twardą okładkę nie poczułam, że skończyłam czytać. treść rozlała się we mnie od pierwszych jej słów i zostanie ze mną na zawsze.
mimo, że obraziłam się na nią, to wróciłam po kilku tygodniach i nie chcę o niej nigdy zapomnieć.
może nudzić, może przytłaczać opisami - ale tylko tych pustych ludzi.
mnie rozwinęła, urzekła opisami natury wewnętrznej i tej którą znamy bardziej czyli zwykłą. tylko, że większość z nas patrzy na nią z zamkniętymi oczami. tu główny bohater ma je zawsze otwarte. mówi, myśli, kocha...
piękny język, piękne opisy. aż czuć zapach traw latem na wsi.
ta książka jest miejscem, do którego każdy by chciał trafić. cudownie ją czytać i czuć gorące lato kiedy za oknem -10.
a przemyślenia Antoniego? nazwałabym je tym co widział. to co widzę ja, to czego nie widzi wielu - bo nie chcą. bo mają zamknięty umysł.
ostatnie może 30 stron chłonęłam ze łzami w oczach. nie ze wzruszenia. a z piękna...

czy książka może stać się bratnią duszą?
tak...
gdy zamknęłam z lekkim powiewem twardą okładkę nie poczułam, że skończyłam czytać. treść rozlała się we mnie od pierwszych jej słów i zostanie ze mną na zawsze.
mimo, że obraziłam się na nią, to wróciłam po kilku tygodniach i nie chcę o niej nigdy zapomnieć.
może nudzić, może przytłaczać opisami - ale tylko tych pustych...

"Zatrzymywać momenty życia, zamyślać się nad nimi i dawać im trwanie (...). To już wszystko. Nic więcej". Tym właśnie jest "Księżyc wschodzi", albumem chwil. Portrety momentów życia wykraczają daleko poza "naturę, co odzwierciedla uczucia bohatera", są rentgenowskie i totalne, prześwietlone na nich emocje Antoniego, niezliczone podskórne ruchy przyrody, cały kosmos, który go w danej minucie przytłacza lub otula.
Aktualne w czasach odrodzenia pojęcia uważności i jako jedna z możliwych odpowiedzi na pytanie o cel literatury.

"Zatrzymywać momenty życia, zamyślać się nad nimi i dawać im trwanie (...). To już wszystko. Nic więcej". Tym właśnie jest "Księżyc wschodzi", albumem chwil. Portrety momentów życia wykraczają daleko poza "naturę, co odzwierciedla uczucia bohatera", są rentgenowskie i totalne, prześwietlone na nich emocje Antoniego, niezliczone podskórne ruchy przyrody, cały kosmos, który...

opisanie świata- zarówno wewnętrznych przeżyć głównego bohatera jak i, tak melodyjnie z nimi współgrającego,świata otaczającej go przyrody na najwyższym poziomie wrażliwości; czytając, sama przeżywałam wakacje- te jedne z ostatnich, w obliczu upływającego czasu i nieuchronnie zbliżającej się dorosłości, a może nieuchronnie kończącej się młodości..?
Fabuła skomponowana nieco naiwnie, o czym, zdaje się uprzedzać sam autor w słowie wstępnym. Trochę tak, jakby stracił energię i pomysł do rozwinięcia i zamknięcia wątku "miłosnego", ale, na szczęście, w tym wypadku fabuła jest tylko tłem do przeżyć, nie odwrotnie!

opisanie świata- zarówno wewnętrznych przeżyć głównego bohatera jak i, tak melodyjnie z nimi współgrającego,świata otaczającej go przyrody na najwyższym poziomie wrażliwości; czytając, sama przeżywałam wakacje- te jedne z ostatnich, w obliczu upływającego czasu i nieuchronnie zbliżającej się dorosłości, a może nieuchronnie kończącej się młodości..?
Fabuła skomponowana nieco...

https://www.youtube.com/watch?v=Ut3lVUjb5l4

https://www.youtube.com/watch?v=Ut3lVUjb5l4

Piękna, jedna z najpiękniejszych obok Lamparta Lampeduzy

Piękna, jedna z najpiękniejszych obok Lamparta Lampeduzy