moim podstawowym zarzutem wobec tej książki jest jej konstrukcja. historia młodego chłopaka, który stopniowo angażuje się w działania terrorystyczne i zostaje jednym z członków grupy bojowników zostaje opowiedziana w sposób przypominający bardziej przypadkowe sceny, niepozostające ze sobą w stałym związku, aniżeli całość prowadzoną w jakimś kierunku. bardzo utrudniało mi to odbiór książki i ogólne odnalezienie się w historii, zresztą do pary z mnóstwem szczegółów i nazwisk kolejno wprowadzanych postaci. ich też było tu dla mnie zbyt wiele - przez co odniosłam wrażenie, że to otoczenie gra w powieści pierwsze skrzypce, a nie główny bohater. być może to zamierzony zabieg, zwłaszcza biorąc pod uwagę wątek szukania akceptacji, chęć przynależności do grupy czy szukania sposobu na wyrwanie się z biedy. czuję, że autor miał to wszystko w zamiarze, jednak forma niestety tego nie dźwiga. całość ma duszny klimat, jest naturalistyczna, czuć nielegalność opowiadanych interesów.

moim podstawowym zarzutem wobec tej książki jest jej konstrukcja. historia młodego chłopaka, który stopniowo angażuje się w działania terrorystyczne i zostaje jednym z członków grupy bojowników zostaje opowiedziana w sposób przypominający bardziej przypadkowe sceny, niepozostające ze sobą w stałym związku, aniżeli całość prowadzoną w jakimś kierunku. bardzo utrudniało mi to...

Jestem nieco zdziwiona tak niską oceną tej książki.
Osobiście uważam, że autor genialnie przedstawił mechanizm zanurzania się zwykłego, pozbawionego perspektyw człowieka w ekstremistyczną ideologię i jego postępującą dehumanizację.
Być może złym wyborem autora było rzucenie czytelnika na głęboką wodę poprzez umieszczenie bardzo graficznego, brutalnego opisu na samym początku powieści, zamiast oswojenia go z tematem wraz z postępem fabuły. Nie cała książka wygląda tak, jak jej pierwsze strony!
Jednak ze względu na tematykę na pewno nie jest to powieść dla wszystkich. Poza tym bez głębokiej znajomości kontekstu historycznego i kulturowego może być ciężko przez nią przebrnąć.

Jestem nieco zdziwiona tak niską oceną tej książki.
Osobiście uważam, że autor genialnie przedstawił mechanizm zanurzania się zwykłego, pozbawionego perspektyw człowieka w ekstremistyczną ideologię i jego postępującą dehumanizację.
Być może złym wyborem autora było rzucenie czytelnika na głęboką wodę poprzez umieszczenie bardzo graficznego, brutalnego opisu na samym...

Bardzo dobra książka, która przybliża świat terroru, mentalność ludzi, ich ambicje, marzenia, rozczarowanie i cierpienie, potwierdza tezę, że jest się czego bać, i pokazuje, iż pod czarną maską kryje się przerażony człowiek. Człowiek terrorysta, któremu często nie pozostawiono wyboru i przymuszono do okrutnych działań.
Yasmina Khadra opisuje świat bezwzględnych decyzji, a jednocześnie język książki daleki jest od wulgarności, wręcz przeciwnie, niekiedy zbliża się do liryzmu i poezji. To na pewno duże osiągnięcie autora. Główny bohater może liczyć na sympatię czytelnika (nie musi),choć jego brutalne zachowania nie odbiegają od zachować innych fundamentalizmów. Opisy masakr straszne, ale potrzebne, bo należy zdawać sobie sprawę z tego jak cierpi świat. Jednym słowem książkę należy przeczytać, żeby rozumieć i oceniać to, co dzieje się coraz bliżej nas.

Bardzo dobra książka, która przybliża świat terroru, mentalność ludzi, ich ambicje, marzenia, rozczarowanie i cierpienie, potwierdza tezę, że jest się czego bać, i pokazuje, iż pod czarną maską kryje się przerażony człowiek. Człowiek terrorysta, któremu często nie pozostawiono wyboru i przymuszono do okrutnych działań.
Yasmina Khadra opisuje świat bezwzględnych decyzji, a...

dawno

dawno

Pomysł może i był niczego sobie, ale wyszła książka napisana w nieciekawy sposób, do której czytelnik wcale nie ma ochoty wracać. Niektóre wątki się niepotrzebnie urywają, niektóre nie wiadomo po co się w ogóle pojawiły. Momentami miałam wrażenie że czytam jakiś niezrozumiały bełkot. Skusił mnie ciekawy tytuł, niestety "O czym marzą wilki" okazało się rozczarowaniem.

Pomysł może i był niczego sobie, ale wyszła książka napisana w nieciekawy sposób, do której czytelnik wcale nie ma ochoty wracać. Niektóre wątki się niepotrzebnie urywają, niektóre nie wiadomo po co się w ogóle pojawiły. Momentami miałam wrażenie że czytam jakiś niezrozumiały bełkot. Skusił mnie ciekawy tytuł, niestety "O czym marzą wilki" okazało się rozczarowaniem.

Nie dam rady tego przeczytać - nie i tyle. Już pierwsze strony sprawiły, że zamknęłam książkę i od razu stwierdziłam, że nie czytam dalej. A szkoda, że taki piękny tytuł nadano tak... beznadziejnej książce...

Nie dam rady tego przeczytać - nie i tyle. Już pierwsze strony sprawiły, że zamknęłam książkę i od razu stwierdziłam, że nie czytam dalej. A szkoda, że taki piękny tytuł nadano tak... beznadziejnej książce...

Moją czytelniczą przygodę z Yasmina Khadra zaczęłam od "Jaskółek z Kabulu", w których się zakochałam. Szybko sięgnęłam po inną książkę autora - "Kuzynka K." Zachwytu już nie było. Postanowiłam jednak dać autorowi jeszcze jedną szansę. Właśnie skończyłam "O czym marzą wilki". Jest to najsłabiej przez czytelników oceniona pozycja tego autora. Moja ocena nie odbiega w tym przypadku od zdania większości. Historia nie jest zła, ale nieciekawie opowiedziana. Ledwie dobrnęłam do końca.

Moją czytelniczą przygodę z Yasmina Khadra zaczęłam od "Jaskółek z Kabulu", w których się zakochałam. Szybko sięgnęłam po inną książkę autora - "Kuzynka K." Zachwytu już nie było. Postanowiłam jednak dać autorowi jeszcze jedną szansę. Właśnie skończyłam "O czym marzą wilki". Jest to najsłabiej przez czytelników oceniona pozycja tego autora. Moja ocena nie odbiega w tym...

"Człowiek jest zdumiewający, ale arcydziełem nie jest" - taką refleksję zawarł Joseph Conrad w "Lordzie Jimie".
Zdumiewająca jest sama ludzka natura - takiej refleksji nie mogłam się pozbyć, czytając "O czym marzą wilki" Yasmina Khadry.

Po książce spodziewałam się wiele. Kierując się opisem przedstawionym przez wydawcę, oczekiwałam czegoś w rodzaju studium przypadku. Opisu wszystkich - niewyobrażalnych dla człowieka zachodniej cywilizacji - etapów, przez jakie przechodzi człowiek mający stać się terrorystą. Choć treść nie do końca sprostała moim wyobrażeniom, w ogólnym rozrachunku nie zawiodłam się.

Główny bohater, Nafa Walid jest młodym chłopakiem pochodzącym z ubogiej algierskiej rodziny. Już na wstępie warto zaznaczyć, że - jakkolwiek taki opis brzmi tendencyjnie - Nafa nie jest w żadnym miejscu książki heroizowany. Początkowo próbuje wyrwać się ze świata, w którym się urodził - usiłuje zostać aktorem [ale jedyne co osiąga to marginalna rólka w niskobudżetowej produkcji], później pracuje jako prywatny kierowca dla jednej z bogatych okolicznych rodzin. Wszędzie jednak spotyka się z pogardą, upokorzeniem, brakiem szacunku i dehumanizacją. Ludzie, w zależności od zasobności portfela, dzielą się na lepszych i gorszych - ci "lepsi" nie omijają żadnej okazji, by to pokreślić. Taka konfrontacja dwóch światów kończy się dla bohatera książki Khadry - i wielu jemu podobnych - ogromnym rozgoryczeniem, które islamscy mudżahedini są w stanie skrzętnie wykorzystać.

"O czym marzą wilki" to lektura o przemianie przeciętnego człowieka w terrorystę. Ale nie tylko. Paradoksalnie uświadamia, że ekstremiści, których na co dzień, "taśmowo", uznajemy za wyprane z uczuć potwory dążące do zniszczenia wszystkiego, czego nie znają bądź nie rozumieją, także są ludźmi. Można by zaryzykować stwierdzenie, że część z nich to ofiary. Ofiary świata spolaryzowanego w tak jednoznaczny i bezlitosny sposób, że zwykli ludzie, by zrealizować podstawowe potrzeby [nie chodzi tylko o potrzeby fizjologiczne, ale np. umieszczone wyżej w piramidzie Maslowa potrzeby akceptacji i szacunku], muszą zachowywać się w coraz bardziej i bardziej brutalny sposób. W przypadku Nafy Walida takim zachowaniem była postępująca akceptacja i uczestnictwo w akcjach bojówkarzy islamskich. Choć nie do końca zgadzał się z ideałami, którym hołubili członkowie, miał zastrzeżenia do sposobów ich realizacji, a nawet równowagi psychicznej co ważniejszych oficjeli, akceptował organizację o takiej strukturze i metodach działania, ponieważ w zamian dawała mu ona szacunek, poczucie ważności i odnalezienia miejsca w świecie . Innymi słowy, choć brzmi to oksymoronicznie, ekstremiści zobaczyli w nim człowieka. Dlatego się do nich przyłączył.

Tyle jeśli chodzi o psychologię. Od strony socjologicznej natomiast Khadra ukazuje w sposób tyleż ciekawy, co niepokojący mechanizmy werbunkowe mudżahedinów. Sposób, w jaki manipuluje się umysłami młodych, często zagubionych i borykających się z licznymi problemami, min. natury finansowej, ludzi. To, jak niezadowolenie z życia i brak perspektyw stają się gruntem, na którym kiełkują wrogość, agresja i bunt. Autor zadaje też pytanie o granicę człowieczeństwa: jak wiele jesteśmy w stanie uczynić dla - w naszym mniemaniu - słusznej sprawy, a także w którym momencie człowiek przestaje być istotą ludzką, a staje się bestią - wilkiem, przyobleczonym jedynie w ludzką skórę. Wszystko to okraszone sporą dawką lokalnej polityki, która dla czytelnika oddalonego od realiów lat '80 XX wieku w Algierii wygląda niemal egzotycznie.

Dlaczego zatem książce przyznałam zaledwie 3 gwiazdki? Cóż, niestety przestawienie wszystkich tych kwestii nie wyszło autorowi tak zgrabnie. Momentami kluczy on w szczegółach, wprowadza nadmiar bohaterów. Dopóki książka nie jest długa nie stanowi to poważnego problemu, ale wydaje mi się że nadal jest to coś, o czym należy wspomnieć. Podsumowując jednak, "O czym marzą wilki" to książka istotna. Napisana subtelnie lirycznym językiem, przeciwstawia ten liryzm trudnemu tematowi, jaki porusza. Zafrasowany czytelnik może zastanawiać się, nad odpowiedzią na zadane w tytule pytanie. Ja po lekturze, uznaję, że chodzi o godność i człowieczeństwo, choć to drugie, ze względu na surowość okoliczności, bywa trudne do realizacji.

"Człowiek jest zdumiewający, ale arcydziełem nie jest" - taką refleksję zawarł Joseph Conrad w "Lordzie Jimie".
Zdumiewająca jest sama ludzka natura - takiej refleksji nie mogłam się pozbyć, czytając "O czym marzą wilki" Yasmina Khadry.

Po książce spodziewałam się wiele. Kierując się opisem przedstawionym przez wydawcę, oczekiwałam czegoś w rodzaju studium przypadku....

Wstrząsająca

Wstrząsająca