Scenarzystka i powieściopisarka Alev Lytle Croutier opisuje upadek niegdyś potężnej rodziny, gdy Turcja zmienia się z zaścianka w kraj sprzymierzony z Zachodem. W efekcie powstaje przepełniona miłością oda do przeszłości, mniej istotna staje się sama narracja.

Wielopokoleniowa saga zaczyna się w 1918 roku wraz z końcem Imperium Osmańskiego, kiedy rodzi się nowoczesna Turcja. Młoda wdowa Esma i jej synowie Cadri i Aladdin mieszkają w domu na nabrzeżu w Smyrnie. Esma, zakochana w nauczycielu synów Suleymanie, rodzi córkę Aidę, ale jej rodzina - bogatych producentów jedwabiu - zakazuje jej poślubienie Sulejmana. Kiedy mężczyzna znika, Esma, myśląc, że nie żyje, oddaje Aidę swojemu bratu i szwagierce, którzy mają wychować dziewczynkę jak własne dziecko.

Miejsce wydarzeń stopniowo przesuwa się ze Smyrny do domu na rodzinnej plantacji jedwabiu, następnie do mieszkań w mieście, kolejnych domów, a na końcu do chaty w Smyrnie. Wraz ze zmieniającym się krajobrazem powieści, następują zmiany w samej rodzinie, a także potężne przeobrażenia polityczne i społeczne: sekularyzacja Turcji, rządy Ataturka, rosnące wpływy amerykańskie i odrodzenie fundamentalizmu religijnego w latach dziewięćdziesiątych XX wieku.

Narracja jest przepełniona starymi legendami i akcentami magicznego realizmu: z oczu matki spadają „diamenty w kształcie łez, które uchronią rodzinę przed bez środków do życia”, a służąca pozostaje na zawsze młoda dzięki swej namiętności. Te klimaty przywodzą na myśl nieuchronnie prozę południowoamerykańską, z Marquezem na czele.

Nieprzekonująca była dla mnie sama narracja i rozwleczone w czasie losy rodziny. Jednak klimat zmian społecznych w Turcji odmalowany jest przepysznie, a kolejne domy przedstawione tak sugestywnie, że dosłownie czułam jak przenoszę się do magicznych ulic Stambułu i Smyrny...

Scenarzystka i powieściopisarka Alev Lytle Croutier opisuje upadek niegdyś potężnej rodziny, gdy Turcja zmienia się z zaścianka w kraj sprzymierzony z Zachodem. W efekcie powstaje przepełniona miłością oda do przeszłości, mniej istotna staje się sama narracja.

Wielopokoleniowa saga zaczyna się w 1918 roku wraz z końcem Imperium Osmańskiego, kiedy rodzi się nowoczesna...

Przez 1/3 książki męczyłam się...Początek nie miał nic wspólnego z zapowiadaną zmysłowością i tajemniczością, a już z pewnością Turcja nie jawiła mi się jako kraj Szeherezady. Ponadto autorka wydała mi się mało wiarygodna ponieważ miałam wrażenie, że czasami zapomina, że narratorem powieści są domy. Momentami czułam się również jakbym czytała leksykon kultury tureckiej.
Wszystko zmieniło się ok. 100 strony- "Siedem domów" w końcu stało się nastrojową powieścią...
Pewnie drugi raz nie sięgnę po tę książkę, niemniej jeśli ktoś szuka czegoś mało absorbującego, z odrobiną egzotyki to ta książka wydaje się być dobrym wyborem.

Przez 1/3 książki męczyłam się...Początek nie miał nic wspólnego z zapowiadaną zmysłowością i tajemniczością, a już z pewnością Turcja nie jawiła mi się jako kraj Szeherezady. Ponadto autorka wydała mi się mało wiarygodna ponieważ miałam wrażenie, że czasami zapomina, że narratorem powieści są domy. Momentami czułam się również jakbym czytała leksykon kultury...

Magiczna, nastrojowa, piękna powieść...

Magiczna, nastrojowa, piękna powieść...

Książka świetna.Mimo dość trudnego początku wciąga niesamowicie.Polecam.

Książka świetna.Mimo dość trudnego początku wciąga niesamowicie.Polecam.