Książkę tą dostałam, kiedy byłam w szkole podstawej, czyli dobre 15 lat temu, i tak ta książka leżała, leżała, aż postanowiłam, że mimo iż to bajka, to czemu by jej nie przeczytać w wieku dorosłym?
I muszę przyznać, że nie jestem pewna czy jest to książka dla dzieci (na pewno nie dla małych, a miałam ją przekazać na ręce prawie sześcioletniej siostry, sic!). Mnie ona strasznie zmęczyła swoim filozoficznym wydźwiękiem. Nie umiem kompletnie jej zinterpretować. Koń który jest niekoniem, ma skrzydła, ale nie fruwa (przynajmniej na początku), idzie na emeryturę, ale chce znaleźć pracę bo nie ma co do gęby wsadzić, a w wolnych chwilach popija piwo ze swoim dorożkarzem Alojzym. W międzyczasie zostaje wygnana (bo to ona, Leokadia się zwie) z kraju przez Prezydenta, a potem powraca do kraju i obejmuje władze w państwie, aby na sam koniec zmienić się w konika polnego... Zastanawiam się czy Pani Joanna przypadkiem sama nie popijała dużych ilości piwa wymyślając tą historię 😅 Wracam do czytania książek dla dorosłych, gdzie wszystko powiedziane jest wprost 😁

Książkę tą dostałam, kiedy byłam w szkole podstawej, czyli dobre 15 lat temu, i tak ta książka leżała, leżała, aż postanowiłam, że mimo iż to bajka, to czemu by jej nie przeczytać w wieku dorosłym?
I muszę przyznać, że nie jestem pewna czy jest to książka dla dzieci (na pewno nie dla małych, a miałam ją przekazać na ręce prawie sześcioletniej siostry, sic!). Mnie ona...