Jedna z najpiękniejszych opowieści. Nie tylko dla dzieci... Szkoda, że Kulmowa jest tak mało promowana. Prostota przekazu i poczucie humoru przebijają się na wszystkich stronach tej książeczki. Raduje i wzrusza.

Jedna z najpiękniejszych opowieści. Nie tylko dla dzieci... Szkoda, że Kulmowa jest tak mało promowana. Prostota przekazu i poczucie humoru przebijają się na wszystkich stronach tej książeczki. Raduje i wzrusza.

Pamiętam z dzieciństwa tę niezwykła opowieść z zaczarowanym klimatem ;-) zaczarowany koń, zaczarowana dorożka...

Pamiętam z dzieciństwa tę niezwykła opowieść z zaczarowanym klimatem ;-) zaczarowany koń, zaczarowana dorożka...

83/180/2022
Wyzwanie LC czerwiec 2022 – Książka dla dzieci
Tę książkę pamiętam z dzieciństwa. Właściwie głównie tytuł… Postanowiłam więc sobie przypomnieć.
Zadziwiająca. Nie wiem, czy ona w ogóle jest dla dzieci. Bo to, że koń jest głównym bohaterem (szkapa, więc bohaterką),i że pewnego dnia wyrastają mu skrzydła i po długich próbach końcu zaczyna latać, to jeszcze nie świadczy o tym, że książka powstała z myślą o dzieciach. Podobnie jak to, że jest ilustrowana.
To opowieść o dorożkarzu Alojzym i jego szkapie, którzy stają się bezrobotni po tym, jak Ojcowie Miasta postanawiają skończyć z konnymi dorożkami w mieście. Alojzy dotąd miał gdzie spać (bo ożenił się z wdową),ale odkąd musi przygarnąć konika, kończy się ten luksus (wdowa sobie zwierzaka nie życzy). Na szczęście jest wiosna, więc mogą nocować na Skwerze Sześciokonnym. Wybierają się też w całkiem daleką podróż, bo nie są niczym ograniczeni odkąd Leokadia ma skrzydła. W każdym rozdziale (rozdziałku raczej) przydarzają im się przygody. Zwykle drobne, bo dla Leokadii każde drobne zdarzenie i każda rozmowa jest przygodą.
To jest opowieść o przyjaźni. Też o poświęceniu. Oraz o odkrywaniu oczywistości.
„O chlebie, że to mądry pomysł, bo chleb jest miękki i lepki, i jest w nim ciepło, i zapach pola, i cykanie świerszczy i koników polnych.”
„-Wolę nie mieć Mamy i Taty niż odwrotnie. -Jak to odwrotnie? – zdziwił się Dyrektor. -No, żeby Oni nie mieli mnie. To musi być bardzo niemiło, wcale się nie urodzić (…).”
„Ty zawsze jesteś sobą, Alojzy, a wcale nie jesteś piękny. Ale mimo to bardzo cię lubię. (…) Zapomniałam ci powiedzieć, Alojzy: masz piękną brodę. I to wystarczy, bo ona zasłania resztę.”
„Powiedz mi, Alojzy, dlaczego nikt nie jest wyrocznią we własnym kraju?”
„-Do zabawiania Felka, Franka i Agatki mamy telewizor – powiedziała Pani Aptekarzowa. – Dziękuję! -Tak? – zdziwiła się Leokadia. – A nie lepiej włączać dzieci wprost do kontaktu?”
„-Trudno – powiedział Alojzy. – Jak ktoś rządzi, to musi robić głupstwa.”

83/180/2022
Wyzwanie LC czerwiec 2022 – Książka dla dzieci
Tę książkę pamiętam z dzieciństwa. Właściwie głównie tytuł… Postanowiłam więc sobie przypomnieć.
Zadziwiająca. Nie wiem, czy ona w ogóle jest dla dzieci. Bo to, że koń jest głównym bohaterem (szkapa, więc bohaterką),i że pewnego dnia wyrastają mu skrzydła i po długich próbach końcu zaczyna latać, to jeszcze nie...

Przepiękna opowieść o poszukiwaniu swojej drogi. Serial animowany również interesujący. Polecam!

Przepiękna opowieść o poszukiwaniu swojej drogi. Serial animowany również interesujący. Polecam!

Najważniejsza powieść mojego dzieciństwa!

Najważniejsza powieść mojego dzieciństwa!

Ciekawe historie, krótkie ale dające do myślenia i właśnie dlatego sądzę, że są też dla dorosłych. To bardzo pouczająca bajka filozoficzna.

Ciekawe historie, krótkie ale dające do myślenia i właśnie dlatego sądzę, że są też dla dorosłych. To bardzo pouczająca bajka filozoficzna.

Gdy byłam młodsza czytałam tę książkę. Pamiętam że mi się podobała, więc postanowiłam odświeżyć wiedzę o niej:)

Warto przeczytać aczkolwiek zakończenie bez sensu. Ale Leokadia to wspaniały, mądry koń. A może niekoń? Sama nie wiem. Leokadia ma przeróżne przemyślenia o świecie, który ją otacza. Nie umie znaleźć swojego miejsca na ziemi od kiedy nie jest już dorożkarską szkapą. Podejmuje się różnych prac jednak ludzie nie zawsze są mili dla konia ze skrzydłami...
Bardzo mądra i fajna książka!

Gdy byłam młodsza czytałam tę książkę. Pamiętam że mi się podobała, więc postanowiłam odświeżyć wiedzę o niej:)

Warto przeczytać aczkolwiek zakończenie bez sensu. Ale Leokadia to wspaniały, mądry koń. A może niekoń? Sama nie wiem. Leokadia ma przeróżne przemyślenia o świecie, który ją otacza. Nie umie znaleźć swojego miejsca na ziemi od kiedy nie jest już dorożkarską...

Jedna z moich ulubionych kiazek dla dzieci, kazde dziecko powinno ja miec i przeczytac:-) Leokadia jest cudownym, madrym koniem i wspaniale pokazuje swiat, ktory w niezwykle madry sposob tlumaczy jej wlasciciel!

Jedna z moich ulubionych kiazek dla dzieci, kazde dziecko powinno ja miec i przeczytac:-) Leokadia jest cudownym, madrym koniem i wspaniale pokazuje swiat, ktory w niezwykle madry sposob tlumaczy jej wlasciciel!

Czytałam już bardzo wiele różnych książek dla dzieci, ale jak wiać jeszcze pewnie nie raz mnie one zaskoczą. Bo choć zdarzyły mi się już książki o konikach, to o takim niesfornym jeszcze nie.

Leokadia to klacz, która dotąd ciągnęła dorożkę na Skwerze Szesćioknnym. Niestety dorożki w tamtym miejscu zostały zastąpione taksówkami i w ten sposób nasza sympatyczna bohaterka straciła pracę. Od tego momentu Leokadia szukała swojego miejsca na ziemi. Wraz z przyjacielem, Alojzym, nie mieli pieniędzy ani dachu nad głową i wędrowali po okolicy w poszukiwaniu pracy.

Jednak to nie jedyny cel naszej klaczy. Ten piękny koń miał również wielkie marzenie. Leokadia z całego serca pragnęła mieć skrzydła i fruwać jak ptak. Czy to marzenie się spełni i jakie przygody czekają Leokadię i Alojzego koniecznie sprawdźcie sami.

Ta książka to fajne oderwanie się od rzeczywistości. To opowieść o marzeniach, ogromnej przyjaźni i oddaniu. Laokadia i Alojzy to bardzo zgrana para, która bez siebie nie potrafiłaby żyć. A ich niezwykłe przygody an pewno zainteresują nie jednego malucha.

My tę opowieść czytałyśmy zawsze przed snem. Zeszło nam się naprawdę długo, bo książka jest gruba a czcionka wewnątrz bardzo drobna. Mimo to przygoda Leokadii nie nudziła się mojej Ali i przeczytałyśmy ją całą.I nic dziwnego, bo z Leokadią trudno byłoby się nudzić. Jej pomysły sprawiają, że w książce stale coś się dzieje. A w niektórych momentach Alicja śmiała się w głos.

Podobało nam się również zakończenie tej historii. Bardzo zaskakujące, sama się tego nie spodziewałam. Ale przede wszystkim historia naszej bohaterki daje nadzieję, że wszystkie marzenia mogą się spełnić. Nawet te mało prawdopodobne.

Czytałam już bardzo wiele różnych książek dla dzieci, ale jak wiać jeszcze pewnie nie raz mnie one zaskoczą. Bo choć zdarzyły mi się już książki o konikach, to o takim niesfornym jeszcze nie.

Leokadia to klacz, która dotąd ciągnęła dorożkę na Skwerze Szesćioknnym. Niestety dorożki w tamtym miejscu zostały zastąpione taksówkami i w ten sposób nasza sympatyczna bohaterka...

Książkę tą dostałam, kiedy byłam w szkole podstawej, czyli dobre 15 lat temu, i tak ta książka leżała, leżała, aż postanowiłam, że mimo iż to bajka, to czemu by jej nie przeczytać w wieku dorosłym?
I muszę przyznać, że nie jestem pewna czy jest to książka dla dzieci (na pewno nie dla małych, a miałam ją przekazać na ręce prawie sześcioletniej siostry, sic!). Mnie ona strasznie zmęczyła swoim filozoficznym wydźwiękiem. Nie umiem kompletnie jej zinterpretować. Koń który jest niekoniem, ma skrzydła, ale nie fruwa (przynajmniej na początku),idzie na emeryturę, ale chce znaleźć pracę bo nie ma co do gęby wsadzić, a w wolnych chwilach popija piwo ze swoim dorożkarzem Alojzym. W międzyczasie zostaje wygnana (bo to ona, Leokadia się zwie) z kraju przez Prezydenta, a potem powraca do kraju i obejmuje władze w państwie, aby na sam koniec zmienić się w konika polnego... Zastanawiam się czy Pani Joanna przypadkiem sama nie popijała dużych ilości piwa wymyślając tą historię 😅 Wracam do czytania książek dla dorosłych, gdzie wszystko powiedziane jest wprost 😁

Książkę tą dostałam, kiedy byłam w szkole podstawej, czyli dobre 15 lat temu, i tak ta książka leżała, leżała, aż postanowiłam, że mimo iż to bajka, to czemu by jej nie przeczytać w wieku dorosłym?
I muszę przyznać, że nie jestem pewna czy jest to książka dla dzieci (na pewno nie dla małych, a miałam ją przekazać na ręce prawie sześcioletniej siostry, sic!). Mnie ona...