W „Ziemskich radościach” Philippa Gregory ukazała nam historię ogrodnika Johna Tradescanta, postaci autentycznej, żyjącej w XVII – wiecznej Anglii. Osoby ze wszech miar niezwykłej – po pierwsze: jest ogrodnikiem genialnym – z każdego ogrodu potrafi wyczarować prawdziwe dzieło sztuki, które zachwyca nawet samych królów, po drugie: jest pozbawiony zmysłu powonienia, nie odczuwa zapachów, w swoich ogrodniczych poczynaniach kieruje się głównie zmysłem wzroku i własną intuicją; po trzecie – pomimo swojego niskiego statusu społecznego z jego zdaniem liczą się najmożniejsi w ówczesnej Anglii, jest odważny, nie boi się mieć własnego zdania, a jednocześnie jest najwierniejszym sługą, jakiego sobie można wyobrazić – lojalnym, bez reszty oddanym swemu panu. I chyba to jest główny, najważniejszy temat tej powieści – wzajemne relacje między Tradescantem a jego kolejnymi panami – najpierw Robertem Cecilem, drugą osobą w państwie pod panowaniem Jakuba I Stuarta, a potem diukiem Buckinghamem, czyli sławnym Georgem Villiersem. Ta druga relacja zresztą przerodzi się w coś więcej – Tradescant zapała do diuka prawdziwą miłością, nie pozwalającą mu realnie i trzeźwo myśleć, każącą nie zauważać, jak bardzo małym i niegodnym tak wielkiego oddania i poświęcenia człowiekiem jest w gruncie rzeczy Buckingham.
Pozycja dla wielbicieli XVII wiecznej Anglii, którzy nie stronią od lżejszej lektury, niekoniecznie do końca odpowiadającej prawdzie historycznej, może troszeczkę dowolnie interpretowanej przez autorkę, ale za to opisanej w sposób, który sprawia, że od lektury naprawdę trudno się oderwać.

W „Ziemskich radościach” Philippa Gregory ukazała nam historię ogrodnika Johna Tradescanta, postaci autentycznej, żyjącej w XVII – wiecznej Anglii. Osoby ze wszech miar niezwykłej – po pierwsze: jest ogrodnikiem genialnym – z każdego ogrodu potrafi wyczarować prawdziwe dzieło sztuki, które zachwyca nawet samych królów, po drugie: jest pozbawiony zmysłu powonienia, nie...