Słusiłam się na białą serię. Nie wiem co mnie raptem wzięło, ale zanosi się na to, że wsiąknę totalnie, o ile już się to nie stało. Chciałam oderwać się od romantycznych historii. Byłam żądna intryg, kłamstw, sekretów, znaków zapytania. Dostałam czego chciałam, choć mam nadzieję, że kolejne części będą jeszcze mocniejsze.

Czytałam gdzieś, że "Kłamczuchy" i w ogóle cała seria są napisane pod bardzo młodą grupę wiekową. Czy ja wiem? Pochłonęłam książkę szybko i nie irytowałam się zbytnio, co zdarza mi się przy niektórych bzdetach, dlatego kwestię dla kogo odpowiednie są te powieści pozostawiam otwartą, gdyż wychodzę z założenia, że każdy może czytać co mu się podoba.

Język prosty, ale bez błędów, pozwala na szybkie połknięcie książki.
Sam pomysł na fabułę bardzo mi się podoba i pierwsza część zdecydowanie mnie przekonala, by kontynuować czytelniczą przygodę z PLL. Są fajne momenty z malutkim dreszczykiem, a bohaterki są dobrze skrojone i nienudne. Jedne lubię bardziej, drugie niekoniecznie. Szczególnie Spencer i Aria mnie wkurzają.
Przymykam oko na blichtr i bogatych małolatów bawiących się za pieniądze rodziców. Trudno...taki książkowy, amerykański światek.
Co najbardziej mi się nie podoba to ciągłe wtrącanie nazw znanych marek. Ogromnie mnie to mierzi i przypomina o tym, dlaczego kiedyś nie sięgnęłam po "Plotkarę". "Założyła szal od Gucciego, a na deskę klozetową położyła papier z logo Armaniego" - żenada.

Jednak zostaję z Kłamczuszkami, bo przecież szesnaście tomów to nie tak wiele? Ciekawi mnie co się stanie, a to chyba najważniejsze.

Słusiłam się na białą serię. Nie wiem co mnie raptem wzięło, ale zanosi się na to, że wsiąknę totalnie, o ile już się to nie stało. Chciałam oderwać się od romantycznych historii. Byłam żądna intryg, kłamstw, sekretów, znaków zapytania. Dostałam czego chciałam, choć mam nadzieję, że kolejne części będą jeszcze mocniejsze.

Czytałam gdzieś, że "Kłamczuchy" i w ogóle cała...