Czytając tę książkę, znalazłam się w ciasnym pokoju umysłu człowieka chorego, targanego sprzecznymi uczuciami, rozpaczliwie samotnego i niezrozumianego, który jednocześnie nie chce zmienić swego stanu. "Tunel" to wstrząsający opis destrukcyjnej miłości, która nie buduje, lecz niszczy i nieuchronnie wiedzie ku upadkowi, to opis, który poruszył mnie do głębi i wzbudził współczucie dla człowieka chorego, który miał nieszczęście zakochać się w człowieku chyba równie chorym jak on sam, choć na nieco inną chorobę.
Miałam poważne wątpliwości, jak ocenić "Tunel". Z jednej strony, Sabato zafundował nam studium chorego umysłu bardzo realistyczne, w którym wahania nastroju Castel'a przyprawiają o zawrót głowy. I to studium oceniłam na 3 gwiazdki. Z drugiej strony, "Tunel" w bardzo interesujący sposób prezentuje niektórych przedstawicieli społeczeństwa argentyńskiego ( ale czy aby na pewno tylko argentyńskiego...?) i zmusza do głębszej refleksji nie tylko nad naturą samotności, ale także nad życiem i ludźmi, których w nim spotykamy. Obraz społeczeństwa, wyłaniający się z książki Sabato, jest bardzo przygnębiający - ale czasem trzeba mocno wstrząsnąć, żeby zmienić coś na lepsze. I to właśnie za tą drugą stronę przyznaję "Tunelowi" 4 gwiazdki.

Czytając tę książkę, znalazłam się w ciasnym pokoju umysłu człowieka chorego, targanego sprzecznymi uczuciami, rozpaczliwie samotnego i niezrozumianego, który jednocześnie nie chce zmienić swego stanu. "Tunel" to wstrząsający opis destrukcyjnej miłości, która nie buduje, lecz niszczy i nieuchronnie wiedzie ku upadkowi, to opis, który poruszył mnie do głębi i wzbudził...