Victoria Holt, a raczej Eleanor Hibbert, bo tak się naprawdę nazywała, była angielską pisarką. Tworzyła pod wieloma pseudonimami. Jako Jean Plaidy pisała powieści o brytyjskiej rodzinie królewskiej, jako Philippa Carr opisywała sagę rodzinną, z kolei jako Victoria Holt odniosła olbrzymi sukces dzięki romansom z kryminałem w tle. Autorka nie żyje od 18 lat, mimo to jej powieści są nadal wznawiane. Na odnotowienie zasługuje tez fakt, że przez całą swą karierę sprzedała 100 milionów książek. Imponujące prawda?

"Dobrze urodzonej pannie, której los nie obdarzyl majątkiem, pozostają dwie drogi. Jedna to małżeństwo, a druga to posada stosowna dla osoby o jej pozycji społecznej."
Tak zaczyna sie Guwernantka. Historia dwudziestoczteroletniej kobiety, która w wieku dwudziestu lat wraz ze swoją siostrą trafia pod opiekę starej ciotki. Ma ona zamiar wprowadzić dziewczęta w wielki świat. Martha w porównaniu do Phillidy nie ma szczęścia w miłości. Po latach pozukiwań przyszłego męża podejmuje posadę guwernantki w kornwalijskiej posiadłości. Stoi przed nią trudne zadanie.
Musi zdobyć zaufanie ośmioletniej Alvean, dziecka, które rok wcześniej straciło matkę. Trudne początki przeżywa nie tylko z podopieczną, ale i jej ojcem - tajemniczym Connanem TreMellynem.

Ciekawość kobiety przykuwa także tragiczna historia rodziny jaka wiążę się z Mount Mellyn. Budzą się w niej wątpliwości związane ze śmiercią Alice, matki dziewczynki. Można się domyślić, że główna bohaterka będzie chciała rozwikłać ową zagadkę.

Klimat powieści jest niezwykły. Już od pierwszych stron czuć atmosferę Kornwalii. Ogromne posiadłości skrywające tragiczne wydarzenia, nizinne tereny pośród których rozgrywa się akcja. Wszystko to powoduje, że silniej odczuwamy to co autorka zamierza nam przekazać. Z rozdziału na rozdział wzrastało moje zainteresowanie. Kiedy dowiedziałam sie o okolicznościach związanych ze śmiercią matki Alvean obstawiałam kto jest winny jej śmierci. Przez chwilę przeszło mi nawet przez myśl, że ona żyje. Cóż...wszystko na marne bo winnego poznajemy na końcu. Szczerze przyznam, że podejrzewałam nie tych co trzeba, a prawdziwy sprawca doskonale sie kamuflował. Z pewnością jest to jeden z plusów książki.

Bohaterowie są tak skonstruowani, że nie sposób ich nie polubić, nawet aroganckiej Alvean czy mrocznego Connana.Wszyscy wzbudzaja sympatię przez co jeszcze trudniej wskazać potencjalnego mordercę.
Duże wątpliwości wzbudziła we mnie szczerość niektórych bohaterów. Do końca nie wiadomo czy mówią prawdę czy może jednak naigrywaja się z głównej bohaterki.

Guwernantka także jest sympatyczną postacią, póki nie zaczyna użalać się nad swoim losem. Losem biednej dziewczyny, która nie potrafiła znależć sobie męża. Ciągle podkreśla, że jest tylko guwernantką i nic się jej nie należy prócz tego co ma.

Szczególną uwagę mogą przykuć liczne wtrącenia w narracji. Jest ich wiele na początku, co w pewnym momencie wydaje się nie tylko zbędne ale i drażniące. Wydaje mi się, że jest to jednak wina przekładu.

Powieść jest nie tylko swoistym romansem czy kryminałem. Jest przede wszystkim historią o budzącym się po latach uczuciu ojca do córki. Ojca, który swą miłością bał się obdarzyć ukochane dziecko. O mężczyżnie, który pierwszy raz, pokochał kogoś prawdziwei i czule. Wszyscy bohaterowie się zmieniają. A to wszystko za sprawą jednej, wyjątkowej osoby - panny Leigh!

Victoria Holt, a raczej Eleanor Hibbert, bo tak się naprawdę nazywała, była angielską pisarką. Tworzyła pod wieloma pseudonimami. Jako Jean Plaidy pisała powieści o brytyjskiej rodzinie królewskiej, jako Philippa Carr opisywała sagę rodzinną, z kolei jako Victoria Holt odniosła olbrzymi sukces dzięki romansom z kryminałem w tle. Autorka nie żyje od 18 lat, mimo to jej...