Książkę tę rozpoczyna jakiś dziwny enigmatyczny '' kadr '' , coś jak rozważania włamywacza który zostaje uwięziony w płonącym mieszkaniu i stwierdza że '' Książę na pewno nie będzie zadowolony ''. Ziarno ciekawości zostało więc zasiane . Ale to tyle na ten temat , bo ów '' książę '' , a nawet nie on sam , a raczej następna wzmianka o nim pojawia się dopiero około połowy książki , a co przed ? Przed , przyglądamy się pewnej treserce psów do '' zadań specjalnych '' , czyli na przykład jako przewodników dla niewidomych . Owa pani zostaje zaproszona do Stanów aby wytresować psa przewodnika dla światowej sławy niewidomego rzeźbiarza . Następnie przez pół książki mamy ochy , achy i wzdychania , bo oczywiście wiadomo że ta dwójka się w sobie zakocha . Książkę oceniłam jako przeciętną , z racji dobrego pomysłu . Natomiast wykonanie nudne , nudne i jeszcze raz nudne i w mojej ocenie zasługuje na jeszcze niższą notę . To co autorka rozwlekła do niemożliwości i do granic cierpliwości (mojej na pewno) można by było skrócić co najmniej o połowę . Te same po sto razy przemyślenia Joanny wprawiały mnie w stan katalepsji , jakiegoś stuporu z którego z trudnością wypełzałam kiedy akcja raczyła się w końcu ruszyć do przodu . W fabułę zostały też wplecione niektóre zdarzenia według mnie nie wiadomo po co . Wplecione i porzucone niewyjaśnione . Na przykład dziwne sny przyjaciółki Joanny na jej temat . Z pewnością przeczytam coś jeszcze pani Norman , bo po jednej przeczytanej powieści nie ośmielam się oceniać całej twórczości pisarki , ale mam nadzieję że '' Ślepa trwoga '' nie jest jej najlepszym dokonaniem .

Książkę tę rozpoczyna jakiś dziwny enigmatyczny '' kadr '' , coś jak rozważania włamywacza który zostaje uwięziony w płonącym mieszkaniu i stwierdza że '' Książę na pewno nie będzie zadowolony ''. Ziarno ciekawości zostało więc zasiane . Ale to tyle na ten temat , bo ów '' książę '' , a nawet nie on sam , a raczej następna wzmianka o nim pojawia się dopiero około połowy...