Czytałam już jedną książkę tego autora, więc wiedziałam, czego się spodziewać. „Historia dzieciństwa” nie jest tak obszerna jak „Człowiek i śmierć”, ale opiera się na podobnym pomyśle przedstawienia problemu: autor swoje tezy okrasza bogato przykładami ze sztuki i literatury. Ogólnie książka nie byłaby zła, ALE wielkim minusem jest wydanie tej książki, w którym to ni z tego ni z owego wypadł prawie cały rozdział o historii szkoły. Dlaczego? Tego nigdy się nie dowiemy, bo brak wstępu od wydawcy, który może by nas trochę wprowadził w meandry swoich decyzji wydania tej książki w takim a nie innym kształcie. Książka wydana została po polsku w 1995 roku, natomiast pierwsze wydanie francuskie to 1973 rok: czyli książka nienowa, a jest to tym bardziej mylące, że autor dość często zwraca się do czytelnika na zasadzie „w przeciwieństwie do czasów współczesnych...”, więc warto zdawać sobie sprawę, że ta „współczesność” to lata 60. XX wieku. Kolejna rzecz to tytuł, który brzmi po francusku „L’enfant et la vie familiale sous l’ancien régime” czyli „Dziecko i życie rodzinne w czasach ancient régime’u (przed rewolucją francuską)”. To też warto by wiedzieć, bo ja byłam np. rozczarowana faktem, że brak w książce opisu XIX i XX wieku. Lubię Arièsa, więc nie chcę mówić, że ta książka jest słaba, ale jej polska edycja woła o pomstę do nieba.

Czytałam już jedną książkę tego autora, więc wiedziałam, czego się spodziewać. „Historia dzieciństwa” nie jest tak obszerna jak „Człowiek i śmierć”, ale opiera się na podobnym pomyśle przedstawienia problemu: autor swoje tezy okrasza bogato przykładami ze sztuki i literatury. Ogólnie książka nie byłaby zła, ALE wielkim minusem jest wydanie tej książki, w którym to ni z tego...