Ta książka to zbiór tekstów antropologicznych o znaczeniu świętości i jego wpływie w kształtowaniu różnych kultur i ich ludów. To książka o rożnych formach i sposobach przejawiania się sacrum są w różnych kulturach. To spojrzenie tego rumuńskiego antropologa na archaiczność świata pierwotnego, na "środek świata" i jego magiczność. To interesujące studium z zakresu antropologii religii.

Ta książka to zbiór tekstów antropologicznych o znaczeniu świętości i jego wpływie w kształtowaniu różnych kultur i ich ludów. To książka o rożnych formach i sposobach przejawiania się sacrum są w różnych kulturach. To spojrzenie tego rumuńskiego antropologa na archaiczność świata pierwotnego, na "środek świata" i jego magiczność. To interesujące studium z zakresu...

Super-klasyk myśli antropologicznej/kulturoznawczej, który, choć nieco się już przedawnił, był (i pozostaje) wielce inspirujący dla kolejnych pokoleń studentów i badaczy. I pisarzy (ileż tego w Tokarczuk np. ale i innych, Twardochy, Fowlesy...) i artystów różnych. Czym by się człowiek nie zajmował (no, może poza hipochondriami lub maszynami łożyskowymi, ale tych, jak rozumiem, zbyt wielu tu nie ma),jest to pozycja bardzo godna uwagi.
Bardzo to odkrywcze i choć wiele tez jest zbyt śmiałych (co wykazano później),to nigdy nie zostały zupełnie obalone (w przeciwieństwie do wielu innych "klasycznych" dzieł typu np. Frazer, Durkheim, Malinowski) i Eliade pozostaje aktualny - szczególnie nieśmiertelne Axis Mundi! I parę innych "ustaleń". Studenci 1 czy 3 roku studiów szeroko rozumianych kulturowych bardzo chętnie go czytują i cytują - niechaj to będzie podsumowanie.

Super-klasyk myśli antropologicznej/kulturoznawczej, który, choć nieco się już przedawnił, był (i pozostaje) wielce inspirujący dla kolejnych pokoleń studentów i badaczy. I pisarzy (ileż tego w Tokarczuk np. ale i innych, Twardochy, Fowlesy...) i artystów różnych. Czym by się człowiek nie zajmował (no, może poza hipochondriami lub maszynami łożyskowymi, ale tych, jak...

Mircea Eliade, w przeciwieństwie do antropologów jego i jemu poprzedniego pokolenia(czego nie omieszka wskazać),wyciąga śmiałe wnioski z badań historii religii, z których możemy ujrzeć podobieństwa między kulturami nie mającymi ze sobą jakiejkolwiek styczności. Eliade wyjaśnia rolę mitów i doświadczania sacrum u człowieka dawniej. Polecam eseje zainteresowanym antropologią, choć oczywiście nie tylko. Przynajmniej w moim przypadku zbiór esejów zmusił do popatrzenia z mniejszym uprzedzeniem na religię przodków, co więcej zachęcił do rozważań nad współczesną, zdesakralizowaną kulturą.

Mircea Eliade, w przeciwieństwie do antropologów jego i jemu poprzedniego pokolenia(czego nie omieszka wskazać),wyciąga śmiałe wnioski z badań historii religii, z których możemy ujrzeć podobieństwa między kulturami nie mającymi ze sobą jakiejkolwiek styczności. Eliade wyjaśnia rolę mitów i doświadczania sacrum u człowieka dawniej. Polecam eseje zainteresowanym...

Klasyka antropologii

Klasyka antropologii

Dobrze spojrzeć na doświadczenie religijne z nieco innej perspektywy niż swoja własna i tutaj najlepszym wyborem wydaje się Eliade, ponoć ojciec współczesnego religioznawstwa. Przedstawiona pozycja to wznowienie zbioru artykułów bądź fragmentów książek dobranych przez polskiego wydawcę. Taki przekrojowy zbiór to dobre wprowadzenie dla laika, dla niektórych nawet wystarczające by nie drążyć dalej tematu. Przedstawia różne aspekty ludzkiej religijności poszukując tego co wspólne dla ludzi we wszystkich czasach, pokazuje również różnice i rozwój pojęć religijnych. Postrzeganie czasu, historii, rola symboli, miejsc świętych, wyobrażenia bogów - o tym wszystkim całkiem sporo dowiemy się czytając. Jednocześnie nie wypowiada się na temat realności owych zjawisk koncentrując się na ludzkim doświadczeniu. Wyczuć jednak można wyraźnie, że autorowi zdecydowanie milsza jest postawa człowieka archaicznego, autentycznie żyjącego transcendencją, niż współczesne materialistyczne postrzeganie świata. Szczególnie zaś interesuje go hinduizm, z którego czerpie wiele przykładów. Eliade przyznaje zarówno judaizmowi jak i chrześcijaństwu wprowadzenie całkowicie nowych jakości w życie religijne ludzkości odnajdując jednocześnie w Biblii starsze symbole, które zyskują nowe znaczenie. Niektóre wątki i interpretacje są mocno dyskusyjne, czy w niedorzeczny wręcz sposób sprzeczne z naszą interpretacją Pisma Świętego, ale akurat w tej książce to detale, które nie psują obrazu całości - wszak człowiek sam szukał innego spojrzenia.
Pozycję tę polecam chcącym poszerzyć horyzonty, niekoniecznie wątpiącym.

I jeszcze na koniec - warto zadać sobie pytanie czy w naszym życiu jest jeszcze miejsce na sacrum czy daliśmy się już całkowicie pochłonąć duchowi nowoczesnego świata? Być może to jest największa korzyść z lektury.

Dobrze spojrzeć na doświadczenie religijne z nieco innej perspektywy niż swoja własna i tutaj najlepszym wyborem wydaje się Eliade, ponoć ojciec współczesnego religioznawstwa. Przedstawiona pozycja to wznowienie zbioru artykułów bądź fragmentów książek dobranych przez polskiego wydawcę. Taki przekrojowy zbiór to dobre wprowadzenie dla laika, dla niektórych nawet...

Z wyborami esejów tak to jest, że niektóre są gorsze a niektóre lepsze, tutaj jednak każdy jest interesujący. Lektura trudna dla kogoś mało obeznanego z historią religii, lecz nie niemożliwa do zrozumienia. Polecam każdemu, kto chce spojrzeć na religię w kontekście szerszym niż codzienna praktyka wiary.

Z wyborami esejów tak to jest, że niektóre są gorsze a niektóre lepsze, tutaj jednak każdy jest interesujący. Lektura trudna dla kogoś mało obeznanego z historią religii, lecz nie niemożliwa do zrozumienia. Polecam każdemu, kto chce spojrzeć na religię w kontekście szerszym niż codzienna praktyka wiary.

Bardzo poszerzająca horyzonty, polecam!

Bardzo poszerzająca horyzonty, polecam!

Zaciekawił mnie ten zbiór tekstów słynnego rumuńskiego religioznawcy przede wszystkim dlatego, że chciałem poszerzyć swoją wiedzę o relacji między mitem a historią. Cóż, nie mogę powiedzieć, że jestem do końca zadowolony. Właściwie nie zostały te kwestie poruszone w odniesieniu do świata starożytnej Grecji i Rzymu, a to mnie najbardziej interesowało. Odniosłem też wrażenie, że jest zbyt duży rozrzut między różnymi rzeczami, o których Autor w tej książce pisze. Wiem, to swego rodzaju antologia i właściwy kontekst tych tekstów jest nieco inny, ale i tak trochę mi to przeszkadzało. Poza tym tłumacz trochę pobłądził w oddawaniu wyrazów greckich i łacińskich, które z nieznanych bliżej przyczyn przybrały jakąś mieszaną formę wykazującą wpływy języka francuskiego. Najogólniejszy wniosek dla mnie jest taki (to zresztą najbardziej mnie w tej pracy zdziwiło),jak bardzo świat jest - na różne sposoby - religijny, choć próbuje się to zanegować.

Tomasz Babnis

Zaciekawił mnie ten zbiór tekstów słynnego rumuńskiego religioznawcy przede wszystkim dlatego, że chciałem poszerzyć swoją wiedzę o relacji między mitem a historią. Cóż, nie mogę powiedzieć, że jestem do końca zadowolony. Właściwie nie zostały te kwestie poruszone w odniesieniu do świata starożytnej Grecji i Rzymu, a to mnie najbardziej interesowało. Odniosłem też wrażenie,...