Michaił Szołochow, czołowy literat ZSRR, członek KC KZPR i pupilek władz sowieckich stanął na wysokości zadania, serwując nam niestrawną papkę klasycznej, radzieckiej propagandy. Bo "Los człowieka" wygląda, jakby został napisany na specjalne zamówienie towarzysza Stalina. Książka jest do bólu przerysowana, stronnicza i naginająca historię na potrzebę stworzenia portretu niezłomnego człowieka radzieckiego, którego sielankową idyllę lat 30-tych przerywa wybuch okrutnej wojny. Stalinowskie czystki szczęśliwie ominęły naszego bohatera, złamali go dopiero bezduszni, barbarzyńscy Niemcy. A może raczej próbowali, bo Andriusza to człowiek nieugięty, który z godnością nie przyjmuje "ochłapów jedzenia" od Niemców, mimo że, jak twierdzi, nie jadł od tygodni. Nie przeszkadza mu to jednak w spożywaniu znacznych ilości alkoholu, po którym nie widać nawet śladu odurzenia. Dziwna sprawa, bo nie od dziś wiadomo, że picie na wygłodniały żołądek nie kończy się dobrze. Z takich właśnie smaczków składa się cała książka, będąca jednym, wielkim, radzieckim bublem, jakich niemało.

Michaił Szołochow, czołowy literat ZSRR, członek KC KZPR i pupilek władz sowieckich stanął na wysokości zadania, serwując nam niestrawną papkę klasycznej, radzieckiej propagandy. Bo "Los człowieka" wygląda, jakby został napisany na specjalne zamówienie towarzysza Stalina. Książka jest do bólu przerysowana, stronnicza i naginająca historię na potrzebę stworzenia portretu...