Książka tak zła, że aż... no po prostu zła.

Więcej niż jedną gwiazdkę daję za:
- fabułę (niezbyt oryginalna, ale nie aż tak zła jak się spodziewałam);
- brak głównego męskiego bohatera, który irytowałby mnie swoją jakże wielką odwagą, męskością i wspaniałością;
- zakończenie.

Książka opowiada o lotnisku zbudowanym w miejscu, gdzie w zamierzchłych czasach stał kamienny krąg druidów. Złych druidów. Mimo że miejsce od dawna cieszy się złą sławą i ludzie kończą tam z poderżniętymi gardłami, a każdy żywy czuje tkwiące w nim Zło, inwestorom to nie przeszkadza. Mało tego, kiedy na gotowym już lotnisku co chwilę ktoś jest mordowany, coś płonie, ktoś płonie, a samoloty się rozbijają i ginie jeszcze więcej ludzi, lotnisko działa sobie dalej jak gdyby nigdy nic. Przez 220 stron czytamy o kolejnych zgonach, mgle, kręgu i druidach... i właściwie to tyle jeśli chodzi o fabułę.

Niezwykle pocieszni są bohaterowie, niezadodnie płytcy i głupi, jak to u Smitha. Szczególnie rozbawiły mnie sercowe rozterki Pameli ciągnące się przez kilka stron. W wielkim skrócie:

- Mam dość Lance'a, prześpię się z Tomem (...) nie prześpię się z Tomem, tęsknię za Lance'em (...) ale Tom postawił mi kolację, muszę się zrewanżować (...) wcale nie muszę, ale on źle o mnie pomyśli, jak zjem z nim kolację i nie dam dupy (...) ale nie dam! ucieknę! pieprzyć Toma, najwyżej będę spać na trawniku, chcę do Lance'a (...) Tom patrzy na mnie jak pożądliwa bestia, nie zrobię z nim tego! (...) no dobra, zrobię i dam z siebie wszystko! (...) och, Lance, tęsknię (...) ależ ogier z tego Toma (...) ojojoj, co ja narobiłam, czy mój Lance mi wybaczy? (...) a dobra, dam się przelecieć jeszcze raz, żeby Tom nie zauważył, że płaczę.

Po chwili:
Tom: Czy ty właśnie zdradziłaś ze mną Lance'a?
Pamela: Nie wiem.

WOW!

Pozwolę sobie też przytoczyć kilka cytatów ;)

Fragment o składaniu ofiary z dziewicy:

"- Woli bogów nie można odrzucić. Chcą dziewicy i dostaną ją.
- Nie jestem dziewicą!
- Kłamiesz! Jesteś ciągle panną, a to wystarczy!"

***
Facet idzie popełnić samobójstwo do chlewika i trafia na bandę niegodziwych świń:

"Największy warchlak nazywał się Nero. Gruby cesarz, rządzący małym, śmierdzącym państwem uwalanym odchodami. Wielki, spasiony i zdeprawowany."

"Nero podchodził coraz bliżej.(...) Zdawał się rozumieć człowieka, chociaż było to niemożliwe. Przecież świnie nie dostrzegają niczego oprócz brudu, żarcia i seksu."

"Siła ekslozji rzuciła ciało na ścianę. (...) osunął się na podłogę chlewu. Nero już czekał. Potężne kły ociekały śliną. Inne świnie nie czekały na znak przywódcy. Pożywienie było ich władcą. Trzeba zająć jak najlepsze miejsce."

***
I na koniec - zagadka intelektualna:

"- Jutro jest pierwszy maja? - Zapytała Pam, cedząc słowa. - To jaki jest dzisiaj dzień?
- Twój matematyczny mózg powinien pracować jak komputer. Dodając do tego wiedzę...
- Lance! - Dziewczyna przerwała jego wywód. - Jeśli jutro jest pierwszy maja, to dzisiaj mamy...?!
- Wiem, kochanie. Trzydziestego kwietnia."

Co ona by zrobiła bez Lance'a!

Na tle innych dzieł tego autora daję 6/10.

Książka tak zła, że aż... no po prostu zła.

Więcej niż jedną gwiazdkę daję za:
- fabułę (niezbyt oryginalna, ale nie aż tak zła jak się spodziewałam);
- brak głównego męskiego bohatera, który irytowałby mnie swoją jakże wielką odwagą, męskością i wspaniałością;
- zakończenie.

Książka opowiada o lotnisku zbudowanym w miejscu, gdzie w zamierzchłych czasach stał kamienny...