Po raz kolejny sięgając w ciemno po powieść z "Nowego Kanonu" wydawnictwa WAB nie zawiodłem się. Nazwiska Moravii próżno szukać na półkach księgarnianych (może udałoby znaleźć się coś w antykwariacie), a nazwisko samego autora kojarzą na ogół bardzo oczytani i obyci w świecie książkowym ludzie.

Chyba każdy zna pojęcie nudy. Nawet osobom, które wyrugowały to zjawisko ze swojego życia (czy to poprzez nawał obowiązków, czy dojścia do wniosku, że życie jest zbyt krótkie, by tracić je na nudzenie się), znany jest ten stan ducha z dzieciństwa, gdy nie było niczego ciekawego w telewizji, a pogoda nie pozwalała wyjść pobawić się na zewnątrz. Jednakże nie o taką nudę chodzi autorowi.

Użycie tego słowa przez głównego bohatera dla określenia jego specyficznego stanu ducha wynika z ułomności i bezradności słów wobec ludzkich uczuć i głębi ludzkiej duszy. Jest to powieść o depresji, melancholii, nieumiejętności radzenia sobie z własnym "ja". Niby jest to wtórne i nieciekawe, jednak umiejętne prowadzenie narracji pierwszoosobowej przez Moravię pozwala wczuć się w sytuację głównego bohatera. "Nuda" z pewnością spodoba się osobom lubującym się w realizmie psychologicznym. Czytelnicy duszący się w warunkach dogłębnej introspekcji uznają "Nudę" za nudną.

Po raz kolejny sięgając w ciemno po powieść z "Nowego Kanonu" wydawnictwa WAB nie zawiodłem się. Nazwiska Moravii próżno szukać na półkach księgarnianych (może udałoby znaleźć się coś w antykwariacie), a nazwisko samego autora kojarzą na ogół bardzo oczytani i obyci w świecie książkowym ludzie.

Chyba każdy zna pojęcie nudy. Nawet osobom, które wyrugowały to zjawisko ze...