Z opowiadaniami doczynienia miałem kilka razy, przeważnie spotykałem się z tą formą w literaturze fantasy. Już jakiś czas temu chciałem spróbować przeczytać opowiadania z innego gatunku literatury i tak wybór padł na utwory Marka Adamkiewicza. „Szepty” to jedenaście krótkich, ułożonych chronologicznie opowiadań, w których świetnie oddany powojenny klimat, pozwala na przeżywanie wraz z bohaterami ich historii. Autor opowiada o ludziach, którym udało się przeżyć koszmar wojny. Wydawać by się mogło, że takiemu człowiekowi nic gorszego przydarzyć się już nie może. Okazuje się jednak, że los jest przewrotny, bardzo często bywa okrutny.
Teksty zebrane w tym zbiorze napisane są prostym językiem i pozbawione dłużyzn. Emanują dużą dawka niepokoju, bólu i poczucia samotności. Jest to zatem specyficzna literatura i nie nadaje się na pewno na typową, lekką rozrywkę, czy książkę, którą chętnie zabierzemy na odpoczynek na plażę. Wydaje mi się, że najlepszym czasem na ten zbiorek jest jesienny wieczór a miejsce, w którym oddamy się lekturze, pokój z kominkiem. Ogień z tego kominka, będzie ogrzewał nasze ciało, które będzie drżało, słuchając „szeptów”.
Jakoś ciężko jest mi jednogłośnie wydać werdykt, oceniający te opowiadania. Były takie, które mocno mną zawładnęły, ale też takie, po zakończeniu, których chciałem pytać: „No i co dalej?” Być może sięgnę jeszcze kiedyś po takie zbiory opowiadań, ale na razie te oceniam jako przeciętne.
Ocena: 3,5/6

Z opowiadaniami doczynienia miałem kilka razy, przeważnie spotykałem się z tą formą w literaturze fantasy. Już jakiś czas temu chciałem spróbować przeczytać opowiadania z innego gatunku literatury i tak wybór padł na utwory Marka Adamkiewicza. „Szepty” to jedenaście krótkich, ułożonych chronologicznie opowiadań, w których świetnie oddany powojenny klimat, pozwala na...