Historia pani Liang od początku budziła moje zaciekawienie. Kobieta jak na Chinkę miała nietypowe życie. Należała do nowoczesnej rodziny. Jej ojciec zabronił matce krępować dziewczynce stopy. Dzięki postępowemu myśleniu rodziców mogła kształcić się na Zachodzie, chociaż była tylko córką. Tam poznała przyszłego męża, oboje uwierzyli w komunizm i chcieli wprowadzić zmiany w państwie. Mimo wszystko dobre chęci młodych ludzi, ich entuzjazm niekoniecznie prowadził do dobrego, raczej do dziwnych wypaczeń. Temu wszystkiemu przyglądała się i wspominała starsza już pani Liang, która teraz wolała by jej własne dzieci wychowywały się z dala od niej w Ameryce.
Książka ciekawiła mnie, gdyż akurat o początkach komunizmu w Chinach niewiele czytałam i nawet aspekt kultu Przewodniczącego był dla mnie dziwny. Autorka z dużą znajomością tematu opisuje mentalność i kulturę chińską. Trudno żeby to wszystko stało się nagle całkiem zrozumiałe dla laika takiego jak ja, ale przynajmniej jest jakimś wstępem dla dalszej lektury. Książka podobała mi się, choć wszędzie unosiła się atmosfera strachu i podsłuchu. Wszystkim polecam również inne dzieła noblistki.:)

Historia pani Liang od początku budziła moje zaciekawienie. Kobieta jak na Chinkę miała nietypowe życie. Należała do nowoczesnej rodziny. Jej ojciec zabronił matce krępować dziewczynce stopy. Dzięki postępowemu myśleniu rodziców mogła kształcić się na Zachodzie, chociaż była tylko córką. Tam poznała przyszłego męża, oboje uwierzyli w komunizm i chcieli wprowadzić zmiany w...