Atomowy sen

Poplątanie z pomieszaniem

Poplątanie z pomieszaniem

Przeczytalem wszystkie ksiazki oprocz tej i nie zawiodlem sie. Wszystkie ksiazki autora sa bardzo ciekawe i nie ma chyba slabej pozycji.

Dwa opowiadania nawiazuja do wiekszego o “Glebi” oraz serii Linia Marzen. Trzecie, post apo wydaje sie najslabsze, chociaz tez milo sie czyta.

Przeczytalem wszystkie ksiazki oprocz tej i nie zawiodlem sie. Wszystkie ksiazki autora sa bardzo ciekawe i nie ma chyba slabej pozycji.

Dwa opowiadania nawiazuja do wiekszego o “Glebi” oraz serii Linia Marzen. Trzecie, post apo wydaje sie najslabsze, chociaz tez milo sie czyta.

Ten autor chyba nie jest w stanie napisać nic słabego. Czytało się to bardzo dobrze, mimo że nie jestem fanką opowiadań.

Ten autor chyba nie jest w stanie napisać nic słabego. Czytało się to bardzo dobrze, mimo że nie jestem fanką opowiadań.

Ja mam do Łukjanienki taką słabość, że chyba nic, co napisał, nie może wzbudzić we mnie negatywnej reakcji. :-)
Trzy nowelki "Atomowego snu" podobały mi się również - może ta o Głębi najmniejsze zrobiła wrażenie, skoro znam pełną wersję powieściową, ale nie powiem, że jest słaba. Oczywiście, lekko trącą myszką, ale to bardzo urocze trącanie. :-)

Ja mam do Łukjanienki taką słabość, że chyba nic, co napisał, nie może wzbudzić we mnie negatywnej reakcji. :-)
Trzy nowelki "Atomowego snu" podobały mi się również - może ta o Głębi najmniejsze zrobiła wrażenie, skoro znam pełną wersję powieściową, ale nie powiem, że jest słaba. Oczywiście, lekko trącą myszką, ale to bardzo urocze trącanie. :-)

Atomowy sen jest jedynym dostępnym zbiorem opowiadań SŁ w Polsce. Składają się na niego trzy krótkie opowiadania – “Przezroczyste witraże”, “Cienie snów” i “Atomowy sen”. Opowiadania te może nie zachwycają, ale rewelacyjnie służą jako próbka prozy Łukjanienki która pozwoli podjąć czytelnikowi decyzję o tym czy warto Siergieja czytać, czy też nie.

Przezroczyste witraże

Jest to opowiadanie dziejące się w uniwersum Głębi i o ile mi wiadomo, w żaden sposób z powieściami z tego cyklu nie związane. Bohaterką PW jest Karina, młoda prawniczka pracująca w milicji która została oddelegowana do Deeptown w celu przeprowadzenia kontroli pierwszego rosyjskiego więzienia w wirtualnej rzeczywistości. Podczas swojej pracy odkrywa iż więzienie owszem jest więzieniem, ale celem tej placówki nie jest bynajmniej resocjalizacja pensjonariuszy, tylko próba przekształcenia ludzi w nurków, osób które są w stanie w dowolnym momencie wyjść do reala. Dodatkowo Karina ze śledztwa wynosi także swoje prywatne korzyści… :-)

Ciężko może zrozumieć idee uniwersum Głębi bez znajomości książek z dylogii, lecz opowiadanie jest dobrym wstępem do świata wirtualnego.

Ocena: 7/10.

Cienie snów

Podobnie jak PW, Cienie snów dzieją się w uniwersum znanego z innych książek autora. W tym wypadku wracamy do opisanego w “Linii marzeń” świata, w którym za odpowiednie pieniądze dostępna jest nieśmiertelność. Tym razem akcja toczy się na spokojnej planecie leżącej na obrzeżach galaktyki. Sielankę zakłóca informacja o zbliżającym się do planety statku. Ów statek, zagubił się trochę w czasoprzestrzeni i jego załoga nie jest świadoma że jej rasa przegrała wojnę z Ziemią.

Ocena: 6/10.

Atomowy sen

W tym opowiadaniu SŁ rozpościera przed nami post-apokaliptyczną wizję świata, w którym ludzkość cofnęła się w rozwoju o wiele lat. Jest to dużo starsze opowiadanie niż pozostałe w tym zbiorze i niestety, moim zdaniem, najsłabsze. Dla osoby czytającej dużo książek S-F lub oglądającej filmy z tego gatunku, opowiadanie wyda się składanką innych pomysłów, bez jakiejkolwiek innowacyjności. Da się oczywiście przeczytać, ale fabuła jest bardzo prosta i trochę oklepana.

Ocena 4/10.

Ogółem jednak polecam ten zbiór jako wprowadzenie do pozostałej twórczości Łukjanienki. Opowiadania nie są zbyt długie, a pierwsze dwa pozostawiają po sobie głód na pozostałe części swoich cykli.

Atomowy sen jest jedynym dostępnym zbiorem opowiadań SŁ w Polsce. Składają się na niego trzy krótkie opowiadania – “Przezroczyste witraże”, “Cienie snów” i “Atomowy sen”. Opowiadania te może nie zachwycają, ale rewelacyjnie służą jako próbka prozy Łukjanienki która pozwoli podjąć czytelnikowi decyzję o tym czy warto Siergieja czytać, czy też nie.

Przezroczyste...

Jak to u Łukjanienki - nudzić się przy czytaniu nie można. Bardzo fajnie wymyślona akcja, sympatyczni bohaterowie...czyta się naprawde dobrze. Mnie bardziej podobały sie Patrole ...ale ta powieść też jest świetna. Polecam.

Jak to u Łukjanienki - nudzić się przy czytaniu nie można. Bardzo fajnie wymyślona akcja, sympatyczni bohaterowie...czyta się naprawde dobrze. Mnie bardziej podobały sie Patrole ...ale ta powieść też jest świetna. Polecam.

Książka składa się z trzech opowiadań.
"Przezroczyste witraże" - opowiadanie ze świata "Głębi". Akurat jest to chyba jedyna seria Łukjanienki wydana w Polsce, której nie czytałem. I może dlatego uważam to opowiadanie za najsłabszą pozycję zbioru. W tej formie daje za mało, bym wciągnął się w ten świat.
"Cienie snów" - prequel mojej ukochanej "Linii marzeń". Dylogia "Linia marzeń" i "Imperatorzy iluzji" to jedne z moich ulubionych książek. Dla fanów serii - takich jak ja - pozycja obowiązkowa. Aczkolwiek ludzie, którzy tej serii nie czytali a lubią pozycje gęste od akcji, przy których można jednocześnie zatrzymać się i podumać nad zakamarkami umysłu ludzkiego też powinni w tym opowiadaniu znaleźć coś dla siebie, odwołań do pozostałych książek jest niewiele.
"Atomowy sen" - jeśli jesteś fanem Fallouta, to opowiadanie jest dla ciebie. Wspaniała podróż przez postapokaliptyczny świat i umysłowość człowieka przez ten świat ukształtowanego. Jak dla mnie najmocniejsza pozycja zbioru.

Książka składa się z trzech opowiadań.
"Przezroczyste witraże" - opowiadanie ze świata "Głębi". Akurat jest to chyba jedyna seria Łukjanienki wydana w Polsce, której nie czytałem. I może dlatego uważam to opowiadanie za najsłabszą pozycję zbioru. W tej formie daje za mało, bym wciągnął się w ten świat.
"Cienie snów" - prequel mojej ukochanej "Linii marzeń". Dylogia "Linia...

Niestety, ale książka nie przypadła mi do gustu. Żadne z trzech opowiadań nie zapisało mi się w głowie. Bardzo lubię tego autora, ale chyba muszę czytać całe książki, a nie opowiadania.

Niestety, ale książka nie przypadła mi do gustu. Żadne z trzech opowiadań nie zapisało mi się w głowie. Bardzo lubię tego autora, ale chyba muszę czytać całe książki, a nie opowiadania.

Bardzo mi się podobała. Jedna z najlepszych książek, jakie ostatnio przeczytałam.

Bardzo mi się podobała. Jedna z najlepszych książek, jakie ostatnio przeczytałam.

bardzo d.fantastyczna opowiesc - mojego ulubionego
rosyjskiego pisarza ..

bardzo d.fantastyczna opowiesc - mojego ulubionego
rosyjskiego pisarza ..