Dawno temu czytałem już tą książkę. Wtedy byłem nią zachwycony. To takie mocne SF. Bez dbania o szczegóły, o spójność czy jakiekoliwek podstawy naukowe. Standardowe pomysły na podróże miedzygwiezdne. Hiperprzestrzeń, lasery i inne bajery. Jednak jest tu też kilka fajnych pomysłów. Ów tytułowy chaos. To teoria, tu w książce przedstawiona jako dziedzina wiedzy, czy gałąź nauki. Dzięki niej można ogólnie rzecz biorąc przewidywać skutki, badając przyczyny. Jednym słowem pomaga poznać przyszłość. Niestety w teorii tej wiele jest dziur i jest po prostu mało konsekwentna i niespójna. Po prostu autor nagina ją do potrzeb fabuły. To przy ponownym czytaniu w dorosłej już mojej egzystencji razi i zniechęca. Jednak jest tu też kilka smaczków: Koszula którą główny bohater zakłada w ramach pokuty. Jest zrobiona z włókien rośliny, która w kontakcie z ciałem zaczyna wzrastać i kierować pod skórą. Zdjęcie jej powoduje pozostawienie tysięcy ziaren w skórze, co w konsekwencji może skończyć się wiwisekcją. Jest też druga część tej książki, która też muszę sobie przypomnieć.

Dawno temu czytałem już tą książkę. Wtedy byłem nią zachwycony. To takie mocne SF. Bez dbania o szczegóły, o spójność czy jakiekoliwek podstawy naukowe. Standardowe pomysły na podróże miedzygwiezdne. Hiperprzestrzeń, lasery i inne bajery. Jednak jest tu też kilka fajnych pomysłów. Ów tytułowy chaos. To teoria, tu w książce przedstawiona jako dziedzina wiedzy, czy gałąź...