Książka ta jest ostatnią, czwartą częścią cyklu "Rodzina Hudson". Główną bohaterką tutaj jest już nie Rain, ale jej dorastająca córka, Summer (jest to często stosowany zabieg w prozie V.C.Andrews, gdzie narratorem ostatniej części cyklu jest córka, a bywa, że inny członek rodziny). Summer jest niewinną dziewczyną, wrażliwą, taką trochę "chowaną pod kloszem". Niestety nie przekonała mnie narracja w jej wydaniu- nawet najlepiej "ułożona" dziewczyna w wieku lat szesnastu stosuje inne okreslenia i wypowiada się inaczej, niż narratorka książki. I choć podobny zabieg zastosowała V.C.Andrews w ostatniej części sagi "Rodzina Casteel": "W krainie marzeń", gdzie narratorką jest jeszcze młodsza nastolatka, tam to nie razi. Zastanawiałam się nad różnicą- inne czasy akcji obu powieści, czy może chodzi tutaj o wiek Autorki, bardziej zaawansowany przy pisaniu "W blasku tęczy"- wiadomo, że starszej osobie ciężko jest wczuć się w rozumowanie nastolatki. Być może wiele osób zdziwi, że tak się uczepiłam tej narracji, ale przeszkadzała mi momentami na tyle, że Summer wydawała się lalkowatą, pustą panienką- a przecież tuż po swoich 16-tych urodzinach spotkało ją aż zbyt wiele negatywnych przeżyć- śmierć ciotki Glendy i poznanie prawdy o nieprzemijającej miłości wuja Roy'ale do jej matki, a w końcu gwałt... Naiwność wyszła dziewczynie najgorzej- ktoś wykorzystał jej niewinność, co poniekąd nie dziwi, że później sytuacja potoczyła się tak, a nie inaczej (mam na myśli nieodpowiedzialną wyprawę z Harley'em, która mogła skończyć się tragicznie). Jednocześnie- a dzieje się to mniej więcej w 2/3 książki- od czasu gdy adoptowany syn Roya- Harley i Summer decydują się odnaleźć biologicznego ojca Harley'a, książka naprawdę mnie wciągnęła. Być może, uwolniona od prowadzenia starych wątków, na których kontynuację najwyraźniej zabrakło Jej weny, V.C.Andrews rozwinęła skrzydła (a potrafi robić to w pięknym stylu) i wreszcie powieść nabrała życia. Dom na podstawie oktanoboku, haitańska czarownica mówiąca po francusku (trochę mnie tutaj zdziwiło, że Summer, uczennica znamienitej szkoły, nie umie rozpoznać francuskiego i nazywa język "haitańskim"), pokój w piwnicy (Autorka chyba miała jakąś słabość do opisywania ludzi skazanych na życie w zamkniętym w pokoju- pierwszy raz można o tym przeczytać w "Kwiatach na poddaszu"). Wszystkie te elementy i kilka innych sprawiło, że akcja nabrała dynamizmu, którego z początku w książce brakowało.
Polecam fanom Autorki oraz tym, którzy rozpoczęli "Rodzinę Hudson".

Książka ta jest ostatnią, czwartą częścią cyklu "Rodzina Hudson". Główną bohaterką tutaj jest już nie Rain, ale jej dorastająca córka, Summer (jest to często stosowany zabieg w prozie V.C.Andrews, gdzie narratorem ostatniej części cyklu jest córka, a bywa, że inny członek rodziny). Summer jest niewinną dziewczyną, wrażliwą, taką trochę "chowaną pod kloszem". Niestety...