Prawdziwa gratka dla moli książkowych i wszystkich, którzy lubią czytać o książkach i ich poznawaniu.

Ten zabiór esejów czytało mi się jak felietony, z więc znacznie lżejszy gatunek, a to za sprawą pióra autora, który świetnie, z wyczuciem połączył finezyjny styl z erudycyjnym wykładem.

Jest tu mnóstwo ciekawostek literackich i nawet jeśli je znamy, z przyjemnością sobie przypominamy o dandysowskich upodobaniach Słowackiego i Wilde'a czy o wyimaginowanych podróżach Verne'a.

Autor zręcznie przechodzi od jednego tematu do drugiego, dużo miejsca poświęcając miłości do czytania, sposobom wybierania lektur, radościom i obawom czytelniczym moli książkowych.
Sporo pisze też o tematach oraz motywach, jakie popularne były w różnych epokach i pod różnymi szerokościami geograficznymi, a także o czytelniczych modach (np. boomie literatury latynoamerykańskiej w Polsce sprzed kilkudziesięciu lat), powinowactwach literatury i innych sztuk, różnicach między arcydziełem a bestsellerem (zabawnie wyjaśnia np. dlaczego książki Whartona czy Coelho przez niektórych są odbierane jako literackie klejnoty wszech czasów).

Tomkowski ciekawie zestawia twórczość pisarzy amerykańskich i europejskich, przypominając, że "ojcowie" literatury zza oceanu pochodzili przecież ze Starego Kontynentu; interesująco pisze o "czeskości" literatury naszych południowych sąsiadów, o związkach i różnicach największych europejskich dzieł.

Zabawne (ale i przerażające) są fragmenty, w których autor w formie anegdot przywołuje przykłady niewiedzy współczesnych studentów nauk humanistycznych, dla których "Mitologia" Parandowskiego to wybitna książka z okresu ...starożytności, zaś "Mistrz i Małgorzata" to przykład satanistycznej powieści.

Dużo można by pisać o esejach Tomkowskiego, lepiej jednak je po prostu przeczytać. Ostrzegam jednak, że to bardzo wciągająca lektura - ja chciałam czytać po rozdziale dziennie, ale wczoraj połknęłam całość jednym tchem:).

Prawdziwa gratka dla moli książkowych i wszystkich, którzy lubią czytać o książkach i ich poznawaniu.

Ten zabiór esejów czytało mi się jak felietony, z więc znacznie lżejszy gatunek, a to za sprawą pióra autora, który świetnie, z wyczuciem połączył finezyjny styl z erudycyjnym wykładem.

Jest tu mnóstwo ciekawostek literackich i nawet jeśli je znamy, z przyjemnością...