Zjazdy szkolne stały się modne i, mimo że ogólnoświatowa pandemia z lekka wyhamowała wszelkie większe imprezy, z czasem pewnie, przynajmniej w tym temacie, wszystko wróci do normy. Ciekawie jest spotkać po latach koleżankę, którą kiedyś ciągnęło się za warkocze, lub kolegę, który zjadł sąsiadce z ławki pachnącą chińską gumkę do ścierania, bo myślał, że to guma do żucia. (doświadczenia własne)

Spotkania takie wywołują mnóstwo emocji, odnowionych kontaktów i wspomnień, tych chyba najwięcej. Niestety, nie zawsze są to wspomnienia pozytywne, miłe i pożądane.

Z takimi właśnie wspomnieniami boryka się Sabine. Dwudziestoczteroletnia pracownica głównego oddziału dużego banku. Sabine, przy okazji zjazdu, postanawia przeprowadzić swoje małe śledztwo w sprawie zaginięcia Isabel, swojej koleżanki z klasy, której nigdy nie odnaleziono, ani żywej, ani martwej.

Przyznaję, że na początku czytało mi się trudno. Miałam wrażenie, że tłumaczenie jest jakieś "drewniane" i że właściwie książka mnie nudzi. Jakieś dziwne problemy w pracy, głównej bohaterki, szeroko rozpisana agresywna rywalizacja między pracownikami. Jakiś przemocowy chłopak, który wykazuje agresję, kiedy tylko traci nad czymś kontrolę. Rodzice, brat, rodzinne powiązania. Zaczęłam się zastanawiać, gdzie w końcu jest ten zjazd. Połowa książki, a zjazdu nie widać.

W końcu jednak dałam się wciągnąć w tę historię, chociaż zakończenie mnie lekko zdziwiło, ale też i lekko rozczarowało. Właściwie trudno tej pozycji coś konkretnego zarzucić, jednak u mnie nie wywołała okrzyków zachwytu. W mojej ocenie książka jest dobra, ale nie bardzo dobra.

Zjazdy szkolne stały się modne i, mimo że ogólnoświatowa pandemia z lekka wyhamowała wszelkie większe imprezy, z czasem pewnie, przynajmniej w tym temacie, wszystko wróci do normy. Ciekawie jest spotkać po latach koleżankę, którą kiedyś ciągnęło się za warkocze, lub kolegę, który zjadł sąsiadce z ławki pachnącą chińską gumkę do ścierania, bo myślał, że to guma do żucia. ...

Ta książka przeleżała na kupce prawie trzy lata. Jakoś tak nigdy nie mogłam się zebrać, by po nią sięgnąć. Dopiero w sierpniu zdecydowałam, że najwyższa pora dowiedzieć się, co to za powieść. Bardzo szybko poczułam niepokój. Przez pierwsze rozdziały gubiłam się. Miałam wrażenie, że autor chce przekazać wiele informacji i zrobił to zbyt szybko. Jednocześnie od połowy książka dla mnie zwolniła. Nie byłam jednak znużona. Miałam w głowie kilku podejrzanych, a każdy nowy bohater budził niepokój. Jak dla mnie to definicja całkiem dobrego thrillera i uważam, że warto sięgnąć po tę książkę w wolniejszy weekend.

Ta książka przeleżała na kupce prawie trzy lata. Jakoś tak nigdy nie mogłam się zebrać, by po nią sięgnąć. Dopiero w sierpniu zdecydowałam, że najwyższa pora dowiedzieć się, co to za powieść. Bardzo szybko poczułam niepokój. Przez pierwsze rozdziały gubiłam się. Miałam wrażenie, że autor chce przekazać wiele informacji i zrobił to zbyt szybko. Jednocześnie od połowy książka...

Książka przypominała mi fabułą "Miasteczko kłamców", czyli najnowszy przebój mający zapierać dech w sercu ;) "Miasteczko oceniłam jak oceniłam i nie chciało mi się nawet na jej temat rozwodzić. Jest niedziela, trzeba być miłosiernym wobec bliźnich ;)
Simone van der Vlugt dała sobie lepiej radę z tematem. Umiała zaciekawić Czytelnika, nie powodowała u niego irytacji. Zakończenie bardziej mroczne niż u Mirandy. Generalnie, chociaż to żaden literacki fajerwerk, ale do poczytania :)

Książka przypominała mi fabułą "Miasteczko kłamców", czyli najnowszy przebój mający zapierać dech w sercu ;) "Miasteczko oceniłam jak oceniłam i nie chciało mi się nawet na jej temat rozwodzić. Jest niedziela, trzeba być miłosiernym wobec bliźnich ;)
Simone van der Vlugt dała sobie lepiej radę z tematem. Umiała zaciekawić Czytelnika, nie powodowała u niego irytacji....

Zaskakujące zakończenie, nieprzewidywalny wątek. Fajnie się czyta, trzyma w napięciu.

Zaskakujące zakończenie, nieprzewidywalny wątek. Fajnie się czyta, trzyma w napięciu.

Świetnie się czyta. Jest tajemnica, jest prywatne śledztwo, ale tak naprawdę to powieść o mobbingu w szkole i w pracy. Są mylne tropy, ciekawe postacie bohaterów, żadne to wielkie dzieło, ale kawał wciągającej opowieści. Warto.

Świetnie się czyta. Jest tajemnica, jest prywatne śledztwo, ale tak naprawdę to powieść o mobbingu w szkole i w pracy. Są mylne tropy, ciekawe postacie bohaterów, żadne to wielkie dzieło, ale kawał wciągającej opowieści. Warto.

może być:)

może być:)

Moje pierwsze spotkanie z literaturą holenderską. Bardzo pozytywne. Świetny thriller psychologiczno-obyczajowy. Po kiepskim Chattamie to miła odmiana. Taki trochę babski, ale nie irytująco "babski". Wiarygodna, składna akcja, napięcie, zagadka i to co lubię: "sekrety ludzkiej pamięci". Bez zastrzeżeń. Polecam serdecznie.

Moje pierwsze spotkanie z literaturą holenderską. Bardzo pozytywne. Świetny thriller psychologiczno-obyczajowy. Po kiepskim Chattamie to miła odmiana. Taki trochę babski, ale nie irytująco "babski". Wiarygodna, składna akcja, napięcie, zagadka i to co lubię: "sekrety ludzkiej pamięci". Bez zastrzeżeń. Polecam serdecznie.

Mocna pozycja dla wielbicieli kryminałów. Polecam.

Mocna pozycja dla wielbicieli kryminałów. Polecam.

Zaciekawił mnie tytuł tej książki. Sama zawsze marzyłam o tym, aby u moich dawnych szkołach zorganizowano takie zjazdy. Ciekawa jestem jak potoczyło się życie moich znajomych, jak wyglądają teraz.
Ku mojemu zaskoczeniu zjazd szkolny, który w tej książce miał miejsce, jest tematem kompletnie ubocznym, któremu autorka poświęciła bardzo mało miejsca. Głównym watek bowiem jest, w moim odczuciu, kryminalny. Bohaterka po przeczytaniu informacji o planowanym spotkaniu absolwentów szkolnych pogrążyła się w bolesnych dla niej wspomnieniach.

Książka nieźle trzyma napięcie. Do ostatnich stron nie było wiadomo, KTO jest sprawcą zbrodni, ale ja... domyśliłam się.

Zaciekawił mnie tytuł tej książki. Sama zawsze marzyłam o tym, aby u moich dawnych szkołach zorganizowano takie zjazdy. Ciekawa jestem jak potoczyło się życie moich znajomych, jak wyglądają teraz.
Ku mojemu zaskoczeniu zjazd szkolny, który w tej książce miał miejsce, jest tematem kompletnie ubocznym, któremu autorka poświęciła bardzo mało miejsca. Głównym watek bowiem...

Książkę na okładce zachwala Rosamund Lupton (autorka "siostry" i "Potem"). I rzeczywiście podczas lektury towarzyszyły mi dokładnie takie same emocje jak podczas czytania wspomnianej "Siostry". Zakończenie i kolejne "zwroty akcji" przewidywalne nawet dla mało skupionych czytelników. Męcząca bohaterka. Zbyt schmatyczne i oklepane motywy. Taka sobie lektura na dwa wieczory , o której zapomni się za chwilę po przeczytaniu.

Książkę na okładce zachwala Rosamund Lupton (autorka "siostry" i "Potem"). I rzeczywiście podczas lektury towarzyszyły mi dokładnie takie same emocje jak podczas czytania wspomnianej "Siostry". Zakończenie i kolejne "zwroty akcji" przewidywalne nawet dla mało skupionych czytelników. Męcząca bohaterka. Zbyt schmatyczne i oklepane motywy. Taka sobie lektura na dwa wieczory ,...