Dawno, dawno temu do uszu moich doszło, że "Miecz i Kwiaty" to jedna z najlepszych serii fantastycznych z naszego rodzimego podwórka. Sięgnęłam więc ze sporym zainteresowaniem po tom 1 i jednocześnie postanowiłam, że ocenię trzy tomy jako całość i niezależnie od odczuć w trakcie lektury, doczytam sagę do końca. Nie będę ukrywała, że był to pomysł przedni. Pierwszy tom mnie kapkę zmęczył, średnio zainteresował, co więcej wątpiłam w jakiekolwiek umiejętności literackie autora. Dziś, wraz z ze zwieńczeniem historii, powiem śmiało - warto po Miecz i Kwiaty sięgnąć, bo to pozycja niebanalna, nabierająca rozpędu z każdym rozdziałem. Pomysł kupił mnie dość szybko, rzecz się bowiem dzieje, w Outremer w okresie wypraw krzyżowych, jednak są one dla historii właściwiej zaledwie tłem. Główny bohater, Gaston de Baideaux irytujący z początku, pod wpływem zaistniałych wydarzeń przechodzi solidną przemianę, a w jego kompanii myślę, że każdy znajdzie swojego faworyta, bowiem mamy tam nieomalże przekrój charakterów i postaw życiowych. Elementy fantastyczne nienachalne i zdecydowanie w klimacie. To co mnie jednak w pełni "kupiło" to barwne opisy pana Mortki, które dosłownie przenoszą nas do królestwa Jerozolimskiego oddziaływają bowiem na nasze zmysły poprzez dotyk kaszmiru, zapach palonego opium i gorąco prażącego słońca pustyni. Powiem szczerze, im dłużej tym cieplej wspominam tę powieść i na pewno nie żałuję, że nie porzuciłam lektury w połowie.

Dawno, dawno temu do uszu moich doszło, że "Miecz i Kwiaty" to jedna z najlepszych serii fantastycznych z naszego rodzimego podwórka. Sięgnęłam więc ze sporym zainteresowaniem po tom 1 i jednocześnie postanowiłam, że ocenię trzy tomy jako całość i niezależnie od odczuć w trakcie lektury, doczytam sagę do końca. Nie będę ukrywała, że był to pomysł przedni. Pierwszy tom mnie...