Czy mechanizm od którego działa płynięcie czasu nie jest aby absurdem, nie tyle nawet tak ogólnie, co w ramach tego świata? Czas wszak już był, kiedy ten został skonstruowany... Czy zatrzymanie czasu w Asgardzie nie dało szansy na skuteczna, masową inwazję, czyniąc zdobywanie artefaktu zbędnym?

Intryga staje się coraz bardziej zawiła... (Może aż za bardzo?). Kuleje narracja: komunikowanie czytelnikowi co ma miejsce poprzez mówiące do siebie postaci, wykładające wszystko łopatologicznie, z detalami – strasznie razi. Taka praktyka (w nadmiarze i do przesady) stosowana jest w publikacjach skierowanych do młodego niewyrobionego czytelnika, kiedy twórcy nie bardzo wierzą w zdolności skojarzeniowe i intelekt młokosa. Nie jest to dobre, zwłaszcza kiedy takie publikacje trafiają do zgredów wyczulonych na niuanse i smaczki. Weteranów którzy są z serią od lat i poszczególne tomy czytali po parę razy.
Gdy twórcy chcą tak rozwiązać wszystkie niedopowiedzenia w komiksie, a raczej je zniwelować, to już całkowicie jest dramat. To jest rola obrazu i kontekstu, sugestywnego zaakcentowania tego co ma rzucić się w oczy bo taki jest scenariusz... i już.
Nudzą jak cholera kolejne, podobne do poprzednich, zmasowane bądź samotne ataki potworów wszelakiej maści, kolejne pojedynki, questy powielające już wyeksploatowane motywy... czytelnik wie że wszystko to już było.

Rysunki są ciekawe, mimo iż cześć z nich wykonana jest niestarannie (jednak tęsknota do dawnych przygód malowanych tuszem pozostaje); niekiedy możemy obserwować bardzo kunsztowne zabawy obecnie preferowaną techniką, ale ogólnie rzecz biorąc traci na tym detal, dochodzie do uogólnień, bądź utraty czytelności mimiki, gestu – itd.

Seria powinna mieć już dawno swój finał. Niezależnie od kaprysów bogów i losu. Przeżywanie kolejnych dramatów przez rodzinkę adoptowanego wikinga, w każdym możliwym zakątku świata, w ten sam sposób... jest kompletnie nieprzekonujące i nużące. Stawia to pod znakiem zapytania psychologię postaci, ich stan ducha, itd. No bo czy taki ogromny bagaż nic nie pozostawia w duszy, nie uczy? Czemu to nie jest odmalowane? Wydaje się, że to za wiele jak na jednego człowieka. Nawet takiego poligloty.
Niezmiennie, Thorgal dogaduje się ze wszystkimi... w każdym kraju, nawet piaszczystym, tropikalnym, egzotycznym – tak jakby bariery językowe nie istniały... Takie uproszczenia w zbyt dużej ilości budzą konsternację, i niestety odbierają i realizm i szanse na ciekawe rozwiązania fabularne.

Czy mechanizm od którego działa płynięcie czasu nie jest aby absurdem, nie tyle nawet tak ogólnie, co w ramach tego świata? Czas wszak już był, kiedy ten został skonstruowany... Czy zatrzymanie czasu w Asgardzie nie dało szansy na skuteczna, masową inwazję, czyniąc zdobywanie artefaktu zbędnym?

Intryga staje się coraz bardziej zawiła... (Może aż za bardzo?). Kuleje...