Książkę tę czytam w wieku lat 18. Jedyne, czego żałuję to to, że nie sięgnęłam po nią wcześniej. To pozycja, z którą powinni zapoznać się zarówno malutcy, jak i ci starsi.

"Dziewczynka spoza szyby" uczy przede wszystkim walki o siebie, wytrwałości, dążenia do celu. Porusza trudny temat niepełnosprawnego - kalekiego wręcz - dziecka, któremu towarzyszy tylko jedna reakcja od strony dorosłych: litość. Niestety, nie w każdym przypadku jest ona czymś zdrowym.
Ta książka to także ważna wskazówka dla wszystkich dorosłych, nie tylko dla rodziców dzieci takich, jak Elżbietka. To oni powinni okazać dziecku wsparcie, wierzyć w nie, nie poddawać się chorobie. A tymczasem niektórzy nadmiernie litując się - tylko to dziecko załamują.
Żałuję, że nie przeczytałam tej książki w podstawówce, kiedy wiele dzieciaków mi dokuczało. Jest to bowiem kolejna kwestia, z którą autorka mierzy malutką Elżunię. Być może znając historię tej małej dziewczynki i jej nienawistnego kolegi Wicka, byłabym silniejsza w stosunku do moich prześladowców. Teraz cóż... Było, minęło.

Ta książka jest ogromnie ważna. Brzmi to nieco lakonicznie, ale taka jest prawda. Cała siła tej opowieści mieści się w tym, iż pokazuje ona, jak bardzo mogą ranić słowa.

Książkę tę czytam w wieku lat 18. Jedyne, czego żałuję to to, że nie sięgnęłam po nią wcześniej. To pozycja, z którą powinni zapoznać się zarówno malutcy, jak i ci starsi.

"Dziewczynka spoza szyby" uczy przede wszystkim walki o siebie, wytrwałości, dążenia do celu. Porusza trudny temat niepełnosprawnego - kalekiego wręcz - dziecka, któremu towarzyszy tylko jedna reakcja od...