„Widok cudzego cierpienia„, czyli zbiór dziewięciu esejów amerykańskiej publicystki i pisarki Susan Sontag, określa się oficjalnie jako rozwinięcie i uzupełnienie napisanej przez nią dwadzieścia sześć lat wcześniej książki „O fotografii„. Jednakże analizowana rzeczywistość zmieniła się od tamtego czasu radykalnie, zarówno jeśli chodzi o rozwój przemysłu fotograficznego, gałęzi nauki zajmującej się tą dziedziną, jak również ludzkiej mentalności, zwłaszcza w przypadku mediów. Istotny jest również nowy bagaż doświadczeń i przemyśleń, który sprawia, że autorka w wielu kwestiach polemizuje ze swymi wcześniejszymi rozważaniami. Wreszcie kontekst powstania zbioru, zamachy na World Trade Center, sprawia, że rozważania przywodzą na myśl gorączkowy ton dziennikarskiej relacji.
Zaangażowanie polityczne oraz obserwacja i analiza współczesnych mediów i społeczeństwa nie ujmuje książce uniwersalności podejmowanych problemów. Rozważania swe autorka podejmuje od przytoczenia historii Virginii Woolf i jej antywojennego manifestu „Trzy gwinee„, opublikowanego tuż przed II wojną światową. To tam Sontag dostrzega punkt zaczepienia dla swego wywodu: zbiorowość, do której adresowane są obrazy wojny. O ile Woolf traktuje tę grupę na sposób feministyczny (kobiety, matki i żony, pozostawione na pastwę obrazu w obliczu tragedii wojny), stawiając w opozycji mężczyzn, którzy gloryfikują wojnę jako słuszną sprawę – o tyle Sontag ujednolica odbiorcę widoku cierpienia, niezależnie od płci, rasy, narodowości. Odbiorca uniwersalny znajduje się w centrum jej zainteresowania i jednocześnie jest adresatem publikacji. Można więc stwierdzić, że jest to ujęcie nietypowe, humanistyczne, a co więcej, istotne w kontekście nowej historii sztuki, zwracającej się w stronę interpretatora, nie autora dzieła. Podążając za pytaniami stawianymi przez autorkę, otrzymujemy tropy prowadzące do odpowiedzi o kondycji nas samych. Słowem, możemy przejrzeć się w „Widoku cudzego cierpienia” jak w lustrze.

Pełna recenzja na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/widok-cudzego-cierpienia-susan-sontag/

„Widok cudzego cierpienia„, czyli zbiór dziewięciu esejów amerykańskiej publicystki i pisarki Susan Sontag, określa się oficjalnie jako rozwinięcie i uzupełnienie napisanej przez nią dwadzieścia sześć lat wcześniej książki „O fotografii„. Jednakże analizowana rzeczywistość zmieniła się od tamtego czasu radykalnie, zarówno jeśli chodzi o rozwój przemysłu fotograficznego,...