Chwilami przygody Halika sprawiają wrażenie jak gdyby były wyjęte z oklepanych filmów przygodowych. Wiele motywów już znamy, jak biały człowiek, który godzi zwaśnione plemiona. Poza tym, co wielu z nas pewnie uzna za zaletę, brakuje tutaj próby interpretacji zachowań tubylców, konfrontacji z myślą Zachodu, zagłębienia w osobowości poszczególnych ludzi, co mogłoby dać nam cenne informacje na temat sposobu myślenia przedstawicieli konkretnych plemion. Książka to zaledwie rysy, krótkie legendy mające dać nam do myślenia. Natomiast my sami nie wiemy prawie nic na temat tych ludzi, możemy więc wyciągać błędne wnioski. Wolałbym gdyby Halik dogłębniej analizował napotkane sytuacje.
Trudno jednak odmówić mu odwagi, bezpretensjonalności, żywej narracji, sugestywnych fotografii i wyczucia sytuacji. Jest bardzo elastyczny, potrafi dostosować się do napotkanych warunków, dzięki czemu staje się częścią ciekawych wydarzeń.
Reasumując, Halik uchyla przed nami drzwi do świata, którego nie znamy , za chwilę jednak je zamykając i przechodząc do następnych pozostawiając nas w stanie niedosytu. Mówi nam: chcesz wiedzieć więcej, wybierz się tam sam. Zamiast czytać opasłe tomy podróżnicze, wsiądź w samochód i działaj. I rzeczywiście, być może to dobra koncepcja pisania o świecie, nie narzuca się czytelnikowi i zdecydowanie zachęca do własnych podróży.

Chwilami przygody Halika sprawiają wrażenie jak gdyby były wyjęte z oklepanych filmów przygodowych. Wiele motywów już znamy, jak biały człowiek, który godzi zwaśnione plemiona. Poza tym, co wielu z nas pewnie uzna za zaletę, brakuje tutaj próby interpretacji zachowań tubylców, konfrontacji z myślą Zachodu, zagłębienia w osobowości poszczególnych ludzi, co mogłoby dać nam...