Koszmar i totalne zaskoczenie! Czegoś takiego spodziewałbym się po... Panu Tadziu z klatki obok, Mellerze albo Lisie, czy ekspedientce z żabki. Ale nie po Waldemarze.

Książka jest tragiczna, całość przypomina fatalny film akcji z lat 80-tych z przyrodnim bratem Brosnona i szwagrem Van Dama, który jest jednocześnie fryzjerem Norisa i Seagala. Fabuła klęczy na każdym kroku i wydaje się dla autora sprawą trzeciorzędną, tłem dla "błyskotliwych" dialogów. Dialogi z kolei to nawet nie drewno, to fornir najgorszego gatunku. Dosłownie brak mi słów... dowcipy z pod budki z piwem, najniższa liga, kabaret ajoj, moralnego niepokoju i ani mru mru. Żal. Postacie? Niby jest ich wiele, ale to ściema. To jedna i ta sama postać! Wszyscy gadają tak samo, są tak samo elokwentni i oczytani, wrażliwi i twardzi, o psychologicznej charakterystyce i skomplikowaniu kostki brukowej. I niestety, wykreowane postaci są także jedynie pretekstem do popisów erudycji, samouwielbienia autora, tubą dla jego poglądów. Akcji nie ma, nie ciekawi nic, poza ciekawostkami o współczesnym świece, które pozwalają lekturze zachować resztki godności. Do końca dociągnąłem jedynie z szacunku dla autora.

Lektura pozostawiła we mnie dwa pytania: po co i dlaczego...

Koszmar i totalne zaskoczenie! Czegoś takiego spodziewałbym się po... Panu Tadziu z klatki obok, Mellerze albo Lisie, czy ekspedientce z żabki. Ale nie po Waldemarze.

Książka jest tragiczna, całość przypomina fatalny film akcji z lat 80-tych z przyrodnim bratem Brosnona i szwagrem Van Dama, który jest jednocześnie fryzjerem Norisa i Seagala. Fabuła klęczy na każdym kroku i...